Szarlej

To, że ork pociągnie grę było pewne, ale w taki sposób?! Gdy ork z siłą tarana uderzył go w tyłek (prawie łamiąc mu kość ogonową) prawie mu oddał. Prawie zdzielił go krzesłem w twarz. No ale show must go on! Uśmiechnął się (chociaż w oczach miał żądze mordu) i kołysząc tyłkiem wszedł na górę.

***

Gdy tylko wszedł do pokoju odrazu zamknął drzwi na klucz, kto wie czy karczmarz nie potraktował jego słów uważnie. Odpiął pas z mieczem i położył go przy bali z wodą. Zdjął podarte spodnie i jeden but (drugi był pewnie na dnie jeziora razem z Błyskiem) i wlazł do wody. Woda była przyjemnie ciepła, w kontakcie z jego z lewym ramieniem zasyczała, Szamil odetchnął z ulgą. Przyjrzał się uważnie swojej ręce, czerwone żyłki pokonały już połowę drogi z łokcia do ramienia.
"Nie dobrze, za często jej używałem."
Zanurzył się cały w balii mocząc włosy. Rozwalił się w balii i zamyślił.
"Berithi czyta w myślach to powszechnie znany fakt, który dzisiaj został potwierdzony. Jeśli ma to cały czas włączone to musi być szalony, słyszeć tyle głosów. Bardziej prawdopodobną wersją jest 'włączanie' tej mocy i nakierowywanie jej na konkretną osobę. Wtedy zakres mocy i zasięg musi zależeć od koncentracji. Trzeba będzie wypróbować. Dalej... Są zasadniczo dwa sposoby na odesłanie demona egzorcyzm i rytuał. Odprawia się je inaczej ale mają ten sam skutek wygnanie z danej płaszczyzny demona. Tylko czy działają na tej płaszczyźnie? Do tego potrzebne jest doświadczenie i znajomość danych rytuałów. Odpada. Pozostaje walka wręcz, mówi się, że żaden człowiek czy elf nie podoła demonowi w walce, cóż... Na całe szczęście nie jestem ani człowiekiem ani elfem."
Rozmyślając powoli przysnął, a przyśniła mu się długonoga, o jedwabistych, kręconych, białych włosach... Owca! Otrząsnął się.
"Co ja Barbak jestem, że mi owce się śnią?"
Sięgnął po kostkę mydła i zaczął się szorować, myjąc szczególnie dokładnie włosy. Gdy skończył i spłukał się dokładnie wyszedł z balii. Sięgnął po ręcznik i zaczął się wycierać. Jego wzrok przebiegł po ubraniu, tajemniczych prezentach.
„Pokój był zamknięty, niemożliwe bym wcześniej przegapił, aż tak zmęczony nie jestem.”
Ubrał się szybko, ktoś znał jego gust, dostał nawet zapasowe rękawiczki.
-A miecz?
Cóż... Miecza nie dostał. Ubrany podszedł do swego łóżka i otworzył tajemniczy pakunek. Potem zjadł powoli, popijając posiłek winem. Wino było nawet dobre, prawie bez wody. Jedzenie... Karczmarz pomylił go chyba z królikiem bo dostał jakąś zieleninę. Po posiłku spojrzał na nóż do krojenie. Tępy o dość cienkim ostrzu, złamie się przy pierwszej wytrzymalszej przeszkodzie. Elf schował go do kieszeni.

***

Na dole było trochę ludzi (w zasadzie to nie tylko ludzi) głównie pijanych. Kalle, Jędrzej i Barbak byli już chyba nieźle wcięci, Szamil zignorował ich i podszedł do karczmarza.
W jego ruchach znów pojawiła się obietnica, tym razem ta obietnica zawierała żelazo, krew i płomień w dowolnej kolejności. Ktoś chyba chciał rzucić jakiś żarcik, rozmyślił się gdy napotkał wzrok elfa.
Szamil podszedł do karczmarz, górował nad nim wzrostem, cała jego sylwetka wyrażała agresje, chęć wtłuczenia komuś. Widząc go ludzie byli skłonni uwierzyć, że elfy są złe.
-Który pokój ma elfka? Ta która ze mną przyszła?
Poszedł za wskazówkami karczmarza.
***
O ile Szamila pamięć nie myliła (i wzór rozkładu pomieszczeń) Nizzre zajmowała dwuosobowy pokój.
„A jak nie jest sama? To Is będzie miał fajną minę.”
Zapukał.
-Szamil.

 

__________________
[...]póki pokrętna nowomowa
zakalcem w ustach nie wyrośnie,
dopóki prawdę nazywamy, nieustępliwie ćwicząc wargi,
w mowie Miłosza, w mowie Skargi - przetrwamy [...]