| Dość problematyczna sprawa. Na pierwszy rzut oka to i faktycznie, wszystko wygląda naprawdę fajnie, własny język, klimat itd.
Samo umieszczenie go jednak w sesji może być już znacznie trudniejsze.
Możemy co prawda założyć, że opisujemy język dla danego państwa. Co logiczne, tworzy to konieczność wykreowania dialektu dla każdego innego (= parę lat wyciętych z życiorysu). Bo i wyróżnianie tylko jednego kraju własną mową byłoby pozbawione wszelkiego sensu i niepraktyczne (chociażby dla samych jego mieszkańców). Inna sprawa, że raczej prowadzenie sesji w takich klimatach byłoby dość karkołomne.
Dalej możemy uznać, że to język jakiejś zaginionej cywilizacji. No i tutaj w zasadzie również walimy w przysłowiową ścianę. Bowiem raczej nie trafimy na jakikolwiek sposób jego nauki. Więc łatwiej jest po prostu wykorzystać: "Ścianę pokrywają jakieś nieznane wam symbole.", niż "Napis głosi kakról katu kaśpi." etc. etc. Nawet jeśli pojawi się jakiś tłumacz, to wygodniej jest podczepić go pod drużynę i jego ustami przekazywać graczom treść. Szybciej, praktyczniej, no i można skupić się na tym co naprawdę ważne - na przygodzie.
Lub też pójść za przykładem Tolkiena i pobawić się w mowę "nieludzi". Tutaj zawsze łamię sobie głowę na jednej rzeczy. Dlaczego 90% ras to humanoidy i dlaczego zawsze są wyposażone w np. usta czy struny głosowe na podobieństwo ludzkich? Przecież pewne rzeczy mogą być zwyczajnie poza zasięgiem naszej rasy i zwyczajnie nie będziemy w stanie wymówić nawet podstawowych zwrotów. Zawsze jest jeszcze pismo ... tu natomiast znowu pytanie: Dlaczego musi istnieć pismo? Pewnie, nie twierdzę, że wszystko musi się całkowicie różnić od nas.
Zwyczajnie wolę jednak kiedy zamiast głowić się nad tworzeniem języka, skupimy się na ciekawszych rasach, miejscach, bohaterach itd.
No ale sam tekst bardzo fajny.
__________________
And the dance continuous.
Obecnie nieobecny. |