| Kiti miała mieszane uczucia co do drowa. Uważała że zasłużył sobie na kilka lat w lochach ale więź z członkiem watahy była silniejsza niż myślała. Bardziej jednak zależało jej na towarzyszach którzy poszli mu pomóc, to głownie dla nich pobiegła tam by osłonić ich mgłą. Miała cichą nadzieję że drow dostanie łupnia od straży miejskiej ale szybko okazało się że tygrysołak był za silny dla ludzi. Ciskał nimi na prawo i lewo tak samo jak ciskał wszystkim innym co dorwał po drodze tutaj. Nadal pamiętała jak zabił kościanego smoka i sierść jeżyła się na samą myśl że temu drowowi może kiedyś odbić szajba... jeszcze bardziej znaczy się. A siły piekielne z głębi mroczniejszej od najciemniejszej nocy były oczywiście po stronie swojego słodkiego i sprawnego zabijaki. Drow ciskał flakami na prawo i lewo a mroczni bogowie świętowali. Dla Kiti nie było nadziei, miała nadzieje rozstać się z tym drowem tuż po zrzuceniu klątwy i nie oglądać go już nigdy więcej. Przerażał ją.
Kiedy wyszedł z wiezienia cały we krwi oblizując kły, Kiti zjeżyła się i chciała skamleć wołając o pomoc. Kiedy ruszył przed siebie chciała go zawołać ale nie mogła wydobyć ani słowa.
- Dirith – zaszczekała w końcu.
No tak, zaszczekała.
Kiedy na nią popatrzył zamerdała z trudem ogonem sygnalizując dobre chęci i wskazała nosem ulicę, kierunek. Ruszy biegiem za miasto, do lasu, gdzie miała spotkać Adherel.
__________________
"Bóg stworzył świat. Szatan zobaczył, że świat jest dobry i zaniepokoił się trochę. Bóg stworzył człowieka. Szatan uśmiechnął się, machnał ręką i rzekł do siebie: eee spoko, będzie dobrze!" - Almena wyjaśnia drużynie stworzenie świata....:D |