| Elf rozprostował dyskretnie kości. Przeciąganie dysku było znacznie trudniejsze niż się spodziewał. W duchu dziękował Eliotowi o Śpiewie Banshee, że oszczędził mu upokorzenia proszenia Marty o zmianie go przy linie, co czekałoby go jakby ta „podróż” trwała jeszcze pare chwil.
Zbierając sprzęt i szykując się do dalszej drogi wysłuchał słów maga... było w nich coś innego, jakby jakaś zmiana zaszła... cóż, pewnie wynik stresu. Jakkolwiek owa reakcja na zagrożenie życia wydawała się elfowi dziwna – kim on był, by oceniać co normalne dla gatunku ludzkiego.
Brog wydał rozkaz wymarszu, a Lurien zajął pozycje tylniej straży, jak już zdajsie na dobre została mu przydzielona. Uważnie obserwował ocienione otchłanie metalowej dżungli i jej mieszkańców. W porównaniu z laboratoriami magów Evermeet robiło to miejsce bardzo ubogie wrażenie.
Wreszcie. Przejście. Falkon, pomijając klnięcie i nadmiernie emocjonalna reakcję poradził sobie sprawniej ze swoim zadaniem niż elf się spodziewał. Wczesne zauważenie orka bez zdradzania pozycji mogło mieć duży wpływ na dalsze powodzenie misji.
Wyszeptany naprędce plan Arai wydawał się dobry... dopóki drzwi nie otworzyły się i mierzącemu z łuku elfowi nie okazał się rozmiar orka... wyjątkowo... wyrośnięty. Lurien opanował unoszenie się brwi, gdy zauważył kompletny brak reakcji zwierzęcia, na wpadające w jego plecy dziesiąt kilogramów. Nie spodziewał się, że szczególnie to wzruszy, ale potwór nawet się nie zachwiał. Na szczęście kundelka szybko naprawiła swój błąd a ork powoli ruszał przed siebie...
__________________
"To bez znaczenia, czy wygrasz, czy przegrasz, tak długo jak będzie to WYGLĄDAŁO naprawde fajnie"- Kpt. Scundrel. OotS |