Kiti myślała że się zrzyga. Płyn był najpierw słodki, potem gorzki i palący a na końcu smakował jak ogórkowa dwarfów. Ponoć nie ma nic gorszego niż ogórkowa dla likantropów. dla elfów nie ma nic gorszego niż ogórkowa dwarfów. Spłynęło na nią jednak przyjemne uczucie ciepła, a jej cielesna powłoka zaczęła się jakby rozpływać. Straciła węch, pogorszył się jej słuch, tylko wzrok pozostał mniej więcej ten sam. Jej umysł zmieniał się, nie pojmowała tego ale świat wyglądał teraz inaczej niż przed momentem. I urosła, była teraz taka wysoka! Spojrzała na swoje dłonie. Elfickie dłonie!
- Czy to już? - spytała niepewnie.
Klątwa minęła? Nie mogła uwierzyć że to zadziałało! Że to już!? Tyle kilometrów, tyle niebezpieczeństw! Stracili po drodze kilku towarzyszy ale... udało się im!? Pomimo hydr, nieumarłych, pomimo walniętego drowa u ich boku!? Widać to co zapisane jest w prastarych demonicznych księgach to prawda! "Każda drużyna mająca w składzie drowa jest pod opiekę sił wyższych". Czy jakoś tak. Drow był jaki był, teraz Kiti miała ochotę go uściskać. Pomógł im tu dotrzeć i znaleźć ten lek! Szybko jednak zrezygnowała z tego pomysłu. A co jeśli do drowa leku nie starczy? Już zaczęła rozglądać się za drogą ucieczki.
