Marrrt

Elfy rzeczywiście nie istniały. Aż uśmiechnął się, choć bardzo nieznacznie, czując jak wraca na ziemię, pod wpływem oburzenia Pana Sharpe'a. Przypominało mu te najlepsze aspekty niejednokroć zdemoralizowanego życia odsuwając na dalszy tor wyższe uczucia, którym, ku niezadowoleniu baroneta, zdarzało się kiełkować w jego zepsutym sercu. Na powrót czuł się w swojej skórze i ciele podporządkowanym egoistycznym i wyuzdanym instynktom. Tymczasem Pan Sharpe w dość ciekawy sposób zakończył lekcję dobrych manier.

- Żałować i przepraszać Panie Sharpe? - powtórzył rozbawiony – Dopuścił się Pan właśnie obrazy innego dżentelmena w szerokim gronie składającym się z dobrze urodzonego towarzystwa, a w szczególności z dam, które słusznie raczył Pan zauważyć. W swojej ignorancji, którą, zważywszy na Pana ubiór, zachowanie i sposób wypowiadania się, w głębi duszy nazywa Pan zapewne wyższością nad londyńskim towarzystwem i słodko żyje w swoim małym światku iluzji, nie ogarnia Pan, że porównanie dżentelmena, jak to Pan miło, choć troszkę przesadnie, ujął, najdostojniej urodzonego, z konstablem z podlondyńskiej wsi, jest dużym nietaktem. Prawda? Nie wspominam już o sprowadzaniu ich do tego samego poziomu w towarzystwie - przestał się uśmiechać i podszedł do Pana Sharpe'a bardzo blisko spoglądając na niego bez wyrazu - Powinienem zażądać od Pana satysfakcji. Nie zrobię tego jednak po pierwsze ze względu na owe damy, które w większości przeszły tu już wystarczająco wiele bez pańskich prostackich prowokacji. A po wtóre nawet gdybym to uczynił to czułbym się bardzo niezręcznie gdyż ze względu na pańską dość rozmemłaną naturę, miałbym nieprzeparte wrażenie, że czynię wyrzuty kobiecie.

 

__________________
"Beer is proof that God loves us and wants us to be happy"
Benjamin Franklin