| Kościół był dość spory, a jego ozdoby proste, można było wręcz powiedzieć że prymitywne. W porównaniu do monumentalnych katedr z Ragady, świątynia ta wyglądała jak przydrożna kapliczka. Mimo tego, łatwo było w tym miejscu uspokoić umysł, zwłaszcza teraz wieczorem gdy nie było w nim wiele osób.
Landos modlił się żarliwie, ale dylemat nie chciał zniknąć. Nie bardzo wiedział co myśleć o nordyjczyku. Z jednej strony sprawiał wrażenie, że jest oddanym sługą Pana. Ale czy można mu było ufać? Słudzy Złego potrafią być przebiegli jak węże.
"Przyjmę jego propozycję, ale będę się miał na baczności"- pomyślał Kaspar- "Odpowiedź dam mu rano, niech nie myśli że tak łatwo mnie przekonał."
Porucznik wstał z klęczek i wyszedł z kościoła, a następnie niespiesznie udał się do swego pokoju. |