Sekal

To było znacznie gorsze od jakiegokolwiek koszmaru! Przez chwilę myślał nawet, że to koniec, gdy chmara stworów opadła go ze wszystkich stron. Na szczęście jeden Bru poszedł za nim, jeden chciał przeżyć i wydostać się z tego przeklętego statku! Amx nie myślał o dwóch pozostałych, którzy najwyraźniej zostali w środku i zamierzali walczyć w jakiś idiotyczny sposób. Jednego był pewien całkowicie - jeśli to przeżyją, nigdy już nie pójdzie z nimi na żaden zwiad. Byli wprost beznadziejni! Niech narażają się sami. Inżynier teraz starał się tylko zachować przytomność, ostatnimi siłami przeładowując jeszcze shotguna i strzelając za siebie, ku goniącym ich stworom. Strach było pomyśleć, co by było, gdyby Bru również rzucił się do walki z tamtą wielką bestią. Brrr.

W końcu wypadli z frachtowca i nawet widzieli już pająka! Był daleko, zbyt daleko. Ale i Rorian z wyciem silników pojawił się w polu widzenia, chwilę potem otwierając ogień. Fala uderzeniowa powaliła ich na ziemię, ale i zabiła to wielkie brzydkie coś. Amx poderwał się szybko i na ile mógł, wciąż trzymając się za kolejną krwawiącą ranę. Na szczęście Andi była dobrym pilotem i podleciała tak, że bez większych problemów wdrapali się na pokład. Amx położył się na zimnym metalu, oddychając ciężko i chrapliwie. Odpowiedział dopiero, gdy Valentine odezwała się przez interkom.
-Mesto i Duncan zostali w środku, spróbuj się z nimi skontaktować, może jeszcze żyją. I przestańcie marnować amunicję, tych stworów jest za dużo! Sunny chodź tu lepiej, potrzebujemy pomocy!
Jęknął i zamilkł, zdejmując z pleców bagaż z medykamentami. Zaczął szukać czegoś co pozwoli mu zatamować krwawienie.