| - Zobaczymy co jest grane... Sami do tego doprowadziliśmy... - Martha mruczy pod nosem, powtarzając słowa chłopaków. Starając się powstrzymać napady histerii zamyka oczy, bierze głęboki wdech - jeden, drugi, trzeci. "Nic gorszego nie może się już przydarzyć. Nic dziwniejszego. To się nie dzieje, jest jak sen, ale nie mogę się obudzić. Mogę więc równie dobrze robić cokolwiek. Nawet iść z tą dziewczyną przez króliczą norę, do świata gdzie imiona są nazwami rzeczy. Nigdy nie brałam narkotyków, ale pewnie tak to wygląda, czemu zatem nie zabawić się tym co się dzieje, jeśli nic na to nie mogę poradzić?" Widać, że dziewczyna bije się z myślami. Zdaje się że zwycięża jeśli nawet nie jej rozsądek to spokój, bo po chwili podchodzi do drzwi i zaczyna się ubierać do wyjścia. Już bez słowa, nie patrząc na Konrada i Nathaniela, chyba nieco zawstydzona i zmieszana. |