Gante

Myśliwy słuchał narady w spokoju ważąc każde usłyszane słowo. Wypowiedź Urana, a szczególnie niejednoznaczna jej ocena przez innych słuchaczy wzburzyła w nim krew. Uniósł wysoko dłoń zwracając uwagę na siebie i zarazem uciszając zgromadzonych.
- A kim takim ty jesteś mości Uranie by decydować o czimś życiu lub śmierci, hę? - podszedł by móc z bliska krzyczeć w twarz chłopa - Czyżbyś ukrywał przed nami dar wszystkowiedzenia?! Skąd waść wiesz, że owa dwójka nie zasługuje na to aby żyć?! A może są oni prawdziwymi rycerzami króla i zapłacili tak wielką cenę za ratowaanie go przed zdrajcami, nie mogło tak być!?! - Zrobił głęboki oddech chcąc uspokoić myśli. Potarł rozpaloną twarz.
Pozwolił wypowiedzieć się Altairowi i Zoranowi. Dopiero gdy ten ostatni ukończył przemowę, Gante ochłonął na tyle by kontynuować.
- Zgadzam się z Zoranem i druidem. Rannych należy uleczyć i oddać w ręce rycerstwa. Zanim jednak to zrobimy należałoby wysłuchać co sami mają do powiedzenia jak tylko wydobrzeją i będą w stanie mówić. Wytłumaczymy im że nie mamy wyboru i musimy oddać ich w ręce zbrojnych. Jeśli są prawymi ludźmi z czystym sumieniem to zrozumieją - spojrzał jeszcze na Zorana. - Skoro Karbul już wyjechał z Nysde to nie ma co robić tajemnicy - za tydzień całe Curhan będzie o nas trąbiło...