madman

Z zafascynowaniem przyglądał się delikatnej istotce błądzącej po zimnym blacie jeszcze zimniejszymi palcami. Na siłę próbował sobie przypomnieć, kogo mu przypomina. Tak, to właśnie jego matka też wielokrotnie korzystała z tego daru. Zawsze nad ranem gdy wracał z całonocnych balów ona dotykała jego broni, portfela, mankietu koszuli.
„Jak ja tej dziwki nienawidzę.” pomyślał. ”Całe szczęście, że ta tutaj jej nie przypomina, z jednej strony podobne, a z drugiej – ogień i woda, i to z całą pewnością Luizjane była by ogniem.” W spokoju i ciszy przysłuchiwał się dalszej wymianie zdań. Nie umknął jego uszom, czyjś stłumiony śmiech, wzrok Nosferata również dawał o sobie znać. Z jednej strony Hektorowi chciało się z tego wszystkiego śmiać, głośno i opętańczo ale czuł również, że coś gotuje się pod jego skórą, coś niedobrego. Wszystko działo się za wolno, on wolał działać niż gadać. Zwłaszcza, że rozmowa wyraźnie zmierzała do nikąd. Ręką w której wciąż ściskał odbezpieczonego glocka wskazał na puste krzesło przeznaczone dla malkaviana.
-Stołeczek pana Hamiltona jest czysty, proponuje aby był to kolejny obiekt badań naszych uroczych śledczych, warto by też było znać odczucia tego drewienka o ile miało jakieś, więc okno to również dobry trop. Może aby dać pani Calldwel nieco ochłonąć ktoś inny by spróbował?- rzucił na pozór luźno, przyglądając się uważnie pozostałym torreadorom w pokoju.

 

__________________
D&D is a Heroic Fantasy.
Not a Peasant-oic Fantasy.
Know the difference.
Feel the difference.