| Jonathan spojrzał na mężczyznę. Na jego twarzy pojawił się uśmiech. Opuścił broń.
- Wybacz że tak nagle pojawiliśmy się zza krzaków. Przyznam że to moja wina, jak już wspomniał jeden z moich przyjaciół podróżujemy z daleka. Gdy usłyszałem dźwięk twojego wozu, bałem się że zbliża się do nas coś niebezpiecznego. Zapewniam cię przy tym że nie przybyliśmy tutaj by przekonywać cię do nowej wiary, czy czegoś podobnego. Chętnie jednak dowiemy się czegoś o tamtych ludziach którzy byli tu przed nami. Jak wyglądali i czy w jakiś sposób wam grozili. Widzisz, my również żyjemy zbyt dobrze z wyznawcami Sokara. - Starał się by jego słowa brzmiały jak najbardziej prawdziwie. Fakt że istotnie nie były kłamstwem ułatwił mu nieco zadanie.
- Naprawdę jeszcze raz bardzo cię przepraszam że cię wystraszyliśmy - dodał po chwili
__________________
It matters little how we die, so long as we die better men than we imagined we could be - and no worse than we feared.
11-02-2013 - 18 -02.2013 - Nie ma mnie. |