Eve powoli dochodziła do siebie, z odrazą przysłuchując się toczonej przez jej współtowarzyszy rozmowie.
Jak kruki, które obsiadły trupa, wyrywają sobie dziobów co tłustsze kęsy ścierwa, zabawne jak szybko przeszli przeszli nad tym co tu miało miejsce do porządku dziennego - wampirzyca myślała gorączkowo -
Są tacy śmieszni w tej swojej walce o władzę, tacy krótkowzroczni, zabawne jak na istoty chełpiące się dziesiątkami lat nieżycia.
Dziewczyna podeszła do stojącego tuż koło niej krzesła, na którym jak sądzili miał zasiadać primogen Malkavian w tym mieście.
Idioci, czy niezdając sobie sprawy z tego, że za chwile sami mogą dołączyć do tych, których miejsca teraz zajęli, żaby pograć w pokera... - Eve poczuła gorzki smak w ustach, mogła przysiąc, że właśnie tak musi smakować popiół.
Jak gdyby nigdy nic, udając, że jeszcze w pełni nie zregenerował sił, położyła dłonie na oparciu, wspierając się niby. Sięgnęła do najgłębszych pokładów, mocy jaką obdarzyła ją Matka, składając na jej szyi mroczny pocałunek.*
Jakby z oddali dobiegały do niej rozmowy pozostałych. Dopiero łagodny głos Damiana, zdołał się przebić przez mur odczuć i wizji jaki ją otoczył.
-
Tak...tak wszystko porządku - odpowiedziała, po chwili dodając -
Ja również uważam Hektora za najodpowiedniejszego kandydata do objęci schedy po naszym biednym, nieodżałowanym dobroczyńcy.
Uśmiechnęła się czarująco, do potencjalnego, przyszłego Księcia i usiadła na krześle, na którym, jako jedynym nie znaleźli kupki popiołu.