Powiedzieć że Szamil był zdenerwowany, byłoby eufemizmem...
-Po pierwsze, primo -zaczął do kolejnego nachodzącego go popaprańca Szamil
-zapytaj się tego brodatego obszarpańca który udaje image Rasputina. Tez wiedział i najwyraźniej też zdecydował się nic wam nie mówić, widać ocenił wysoce waszą przydatność... -Po drugie, secundo -kontynuował
-zaraz po ustaleniu tych koordynatów miałem do załatwienia coś ważnego. Osobistego! Prywatnego, choć to dla was chyba pojęcie obce niczym idea Wzorców dla Technokraty! Obca mi kobieta, która może i ładna ale ładuje się mi na dzień dobry w sferę za przeproszeniem prywatną, jest mi jednak mniej bliska od chowańca, którego mi wtedy kaurat wcięło. Swoją drogą pan też masz tupet włazić do czyjegoś sanctum! Zresztą, co ja się będę panu tłumaczył?
Za wychodzącym magiem rzucił jeszcze tylko:
-Mistyczne Tradycje, pies wam mordę lizał, ale kultury to w tych waszych tradycjach za grosz. Czy któreś z was wreszcie uszanuje moje zasrane sanctum?!-spojrzał w kierunku Tego Którego Nie było i dodał jeszcze, nieco ciszej.-
Ciebie się to też tyczy! Miałem być na haju! Czekam na jakieś pieprzone wizje erotyczne albo chociaż uczucie bliskości Boga! Jakiegokolwiek do cholery, ale boga!
Przez chwile wpatrywał się w obraz widniejący równocześnie na ścianie pokoju, jak i tylko w jego głowie.
-Proletariusze wszystkich krajów - odpierdolcie się! -rzucił sam do siebie i rozpoczął programowanie jego trylineranej maszyny do kolejnego tytanicznego dzieła...