Stanowczo nierozważne było to co uczynił. Skrzydlaci nie raz pokazywali, że odwagi to oni mają wystarczająco... Było tak jak mówiło to stare przysłowie:"Gram brawury, trzy gramy głupoty". Jednak kto by się przejmował czymkolwiek innym gdyby przed nim stała przerośnięta, humanoidalna jaszczurka. Mało tego, istotą przed nią stojącą jest nie kto inny a samozwańczy wysłannik boga, Jedynego. I gdyby na tym poprzestać nie było by jeszcze tak źle, ale 'wysłannik boga' ledwo trzymał się na nogach, a jaszczur wręcz przeciwnie stał pewnie na tylnych odnóżach.
Czy jednak można było winić Achrola za to co uczynił? Za to, że wykazał się nie małą odwagą? Za to, że szedł na to paskudztwo z imieniem Jedynego na ustach?
Ciął od góry, z całych sił, bez cienia wątpliwości, bez żadnego zawahania. Cel był prosty. Cel był wielki. Cel był... szybki? Sparował bez najmniejszego problemu cięcie, które powinno rozwalić mu czaszkę. Nastał moment zgrozy. Chwila w której tak wiele się działo... Chwila w której wyleciał w powietrze, by uderzyć o ścianę. Chwila, by z tej ściany osunąć się bezwładnie na ziemię... I w końcu, by zobaczyć mrok przed oczami...
***
Dlaczego? Dlaczego mnie opuściłeś? Mimo wszystko co dla Ciebie robię, Ty mnie opuściłeś... Czy tak ma kończyć swój żywot istota która tak wiele dla Ciebie zrobiła? Która po trupach potrafi dojść do celu jaki sobie stawiasz? Powiedz mi, czy to jest koniec... A może to początek? Początek czegoś nowego? Początek światła? Kiedy Zejdziesz i zrobisz to co powinieneś? Ustanowisz ład i porządek i będziesz niepodzielnie władać całym światem? Wiec jednak, że niezależnie co zrobisz, ja będę... Będę przy Tobie, i zawsze, i wszędzie. Mam tyle pytań, jednak na żadne nie otrzymuje odpowiedzi...