| -Jak długo żyje, przed żadnym przeciwnikiem żem nie spierdalał i pókim świadomy, nie ucieknę.- rzekł brodacz widząc konsternację na twarzach jego towarzyszy, którzy na widok żywych śluzów doszli do takiego stanu zamyślenia. Walczył niegdyś z takim skurwysyństwem. Tamto gówno miało kształt sześcianu i wciągnęło raz jednego z członków jego dawne grupy. Krasnolud na szczęście wytrzymał na bezdechu, tak długo jak pozostali nie załatwili galarety. Ich dowódca skorzystał z runicznej magii ognia, zawartej w swoim toporze, choć Doris nie miał pewności, czy akurat to wpłynęło tak na śluz. –Strategie to żem nie jest, ale to nie jakaś wielka filozofia, podejść do szlamu i mu wykurwić z żelastwa!- krzyknął wojownik. –Mamy przecie specjalistów od magii i takie tam teges szmeges. Choćbym miał stanąć i pełnić rolę muru, między gównem, a wami!- zapewnił kompanów. –Po za tym, jeśli nie ubijem ścierwa, to nie przejdziemy dalej! Ja nie jestem specem od wspinaczek, ale radę sobie dam na linie, tylko nie wiadomo, czy tak samo będzie z Tordekiem, wszakże mąż ma na sobie z trzy funty zbroi! Jak wpadnie i podzieli los naszej martwej towarzyszki, to…- skończył kręcąc głową. –Dlatego propozycja z mojej strony brzmi tak: łapta za broń i do boju, z trollami my se poradzili to z szlamem nie damy rady?- |