Cytat:
Napisał Komtur  Chwila, chwila w rpg nie chodzi tylko o marzenia o sukcesie, ale także o stworzenie fajnej opowieści. Czyż postać dzwonnika Notre-Dame nie była dramatyczna, czy Rincewind i Dwukwiat to odważne przystojniaki? Takimi wypowiedziami obrażasz graczy którzy, wcielają się w role Nosferatu, Malkavian, goblinów, orków, czy życiowych nieudaczników. Dla jednych liczy się realizacja marzeń, dla innych opowieść i przygoda. |
Kajam się. Oczywiście, że masz rację i absolutnie nie zamierzałem nikogo obrazić. Wyrażałem tylko opinię, że większość z nas (przynajmniej tych, których znam) tworzy postaci, którym mogłaby pozazdrościć, a nie współczuć, ergo coś w rodzaju personifikacji własnych marzeń. Tylko niesłusznie przyjąłem to jako ogólną regułę.
Co oczywiście nie bardzo zmienia fakt, że brzydcy bohaterowie opowieści też do najczęstszych nie należą. Może utarł się grecki punkt widzenia, że brzydkie=złe, piękne=dobre. A że chętniej gramy dobrymi postaciami (Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia - postaciami dobrymi dla siebie samych) to i ładne dominują.
A może tak jak zostało wspomniane granie brzydką postacią jest trudniejsze? Może nie każdy potrafi już na dzień dobry powiedzieć, że jego postać nie będzie w czasie przygody korzystać ze swych wdzięków, bo po prostu ich natura poskąpiła? Może to postaci brzydkich i nieudolnych trzeba w pewnym sensie dorosnąć?