| Andrzej cały czas uważnie przygląda się minom, jednocześnie słuchając wypowiedzi Tomka. Kiedy chłopak kończy, mówi:
- Z tymi dwoma kilometrami to lekka przesada, ale masz rację Tomku. Jeśli wybuchnie taka ilość to musielibyśmy być naprawdę daleko by nie odczuć skutków... Co do reszty zgadzam się w 100 procentach. - kiwa potakująco głową w stronę Tomka.
Kiedy głos zabiera Amelia, mężczyzna omiata wzrokiem całe pomieszczenie. Następnie przyklęka przy jednym z kształtów i bada coś przez krótką chwilę, nie dotykając jednak miny.
- Tak, sadzę, że nie ma wyjścia - czy nam się to podoba czy nie musimy tutaj przenocować. Boję sie tylko o reakcję pozostałych, zwłaszcza tych w szoku wciąż i mniej odpornych na sytuacje stresowe. Bo spać w pomieszczeniu pełnym min... Nie tak chyba wyobrażali sobie tą wycieczkę... - Andrzej robi pauzę. "Ja kurwa też!" - Co do min to są to lądowe miny przeciwpancerne. Ma to plusy i minusy. Plusem jest mniej czuły zapalnik. Gdyby jednak ktoś nieuważnie go dotknął jest spora szansa, że to za słaby impuls by uruchomić go. Minusem natomiast to, że siła rażenia takich min jest znacznie większa od przeciwpiechotnych. Choć w sumie, jeśli już dojdzie do wybuchu - nam będzie to obojętne... - puszcza oczko do zebranych i lekko się uśmiecha - Nie martwcie się, damy radę.
__________________
You're another sh... talking punk to me
You're living inspiration for what I never wanna be
And I see, you've been blinded by what you believe
And now back up and sit down, shut up and act like you need to be |