| - Nie istnieje coś takiego jak przyjaciel i mam nadzieję, że się o tym zbyt szybko nie przekonasz kapłanie - Karanic jak zwykle sucho stwierdzał fakt po czym nie czekając na odpowiedź przytroczył plecak do siodła i wskoczył na konia. Rozejrzał się po towarzyszach podróży i stwierdzając, że raczej wszyscy są gotowi do drogi ruszył przodem. Starał się podróżować dość daleko przed drużyną jednak tak aby mieć z nią kontakt wzrokowy. W końcu na dalszym zwiadzie była tropicielka. Podróżował raz z jednej strony drogi na skraju lasu od czasu do czasu wjeźdzając między drzewa, raz z drugiej strony drogi. Sprawdzał czy nie widać jakiś świeżych śladów bytności innych istot inteligentnych. Wypatrywał także, czy aby tropicielka nie wraca zbyt pospiesznie co znaczyłoby iż mogła natknąć się na jakąś zasadzkę.
__________________
Dziewięć kroków przed siebie obrót i strzał nie najlepszy moment na błąd matematyczny. |