Dragunov

- Może teraz wyjaśnię panu jaką rolę ma to pomieszczenie. Zgromadziliśmy tutaj sporą część znanych na ziemi roślin. Mają nam posłużyć do produkcji leków, substancji chemicznych, jak i zarówno do pozyskania z nich niezbędnego jedzenia. Naszym zadaniem jest zająć się tym miejscem. Poza naszą grupą pracuje tutaj jeszcze przeszło dwanaście innych. Sporą część pracy wykonują maszyny, jednak musimy doglądać prawidłowego rozwoju roślin. Oczywiście nie będziemy tu siedzieć cały czas. Mamy też wszechstronne laboratorium w którym będzie pan mógł pracować nad ziołami i ich zastosowaniem. Czy ma pan jeszcze jakieś pytania?
- Podejrzewam że w laboratorium nie będzie ze mnie dużego pożytku. Ale chętnie zobaczyłbym jak się przy tym wszystkim pracuje, może się nauczę jak to obsługiwać.
Pytania... Mam ich zbyt wiele żeby mogła pani na nie odpowiedzieć. Ale na razie zadam tylko jedno. Kiedy przejdziemy do pracy?
- Ostatnio doszły wieści że w dziale 12D coś nie gra.
Robert pamiętasz może co tam rosło?
- O ile dobrze kojarzę sporo tam było Borówek czarnych, a więcej nie pamiętam - odpowiedział mężczyzna w średnim wieku stojący w pobliżu.
- Dobra, bierzemy dziewięciu ludzi i jedziemy.
- Jadę z wami.
- No to trójkę już mamy. Posłuchajcie! - powiedziała podnosząc głos. - Są jakieś problemy w 12D potrzeba jeszcze jakichś sześciu ludzi.

Chwilę potem 3 pojazdy podążały w kierunku działu 12D. W pewny momencie, kiedy jechali wąską, wijącą się wśród drzew dróżką, z głośników wbudowanych w deskę rozdzielczą rozległ się komunikat: "Mówi podpułkownik Robert Gale, szef ochrony Aurory 2. Trzy minuty temu z nadprzestrzeni wyszedł syloński statek-matka, obierając kurs na nas i naszych rosyjskich sprzymierzeńców. Staramy się uniknąć walki, jednak nie możemy wykluczyć możliwości wrogiego ostrzału. Niniejszym ogłaszam stan żółty. Cywilni pasażerowie proszeni są o powrót do swoich kwater i zapięcie pasów awaryjnych. Przeszkolony personel wzywany jest na stanowiska bojowe według scenariusza Delta-1. Proszę zachować spokój i czekać na dalsze instrukcje, udzielane w razie potrzeby przez dyżurnych żołnierzy i personel medyczny. "
Catrin pobladła. Z tyłu padło przekleństwo. Liao opuścił głowę przymykając oczy. "Jak można być tak niszczycielskim?" Nie potrafił tego pojąć.
- Catrin skręcaj! - obudził kobietę z trwogi mężczyzna o imieniu Robert jadący na tylnym siedzeniu.
Dziewczyna przyhamowała i zaczęła skręcać w boczną uliczkę. Mało brakowało a pojazd jadący za nimi uderzyłby ich w tył.

Parę minut jeszcze jechali w kierunku wind. Przy nich stał już tłum ludzi. Liao nie lubił tłumów. Inteligencja tłumu jest z reguły drastycznie niska. Im większy tłum tym mniejsza wartość inteligencji. Zawsze starał się trzymać z dala od zbiorowisk ludzkich lub przynajmniej na ich uboczu. Tym razem nie zamierzał robić wyjątków, ale, niestety, nie zawsze jest to takie proste. W jednym momencie myślisz że idziesz na uboczu, a nagle dostrzegasz że już jesteś w środku i nie potrafisz sobie przypomnieć momentu, kiedy otoczyli cię ludzie. A tłum jest groźny, w tłumie zdarza się wiele nieprzewidywalnych zdarzeń. Prawie zawsze szkodliwych w skutkach, wystarczy tylko lekko spłoszyć te stado.