Chociaż sen szaleńca nigdy się nie kończy, to już jednak koniec sesji.
Dziękuję serdecznie wszystkim, którzy brali udział w projekcie i gratuluje szczególnie tym, którzy dotarli do samego końca. Postaram się Wam w najbliższym czasie wystawić lub uaktualnić notki, bowiem naprawdę chcę wyrazić swoją wdzięczność. Nie ukrywam, że DELIRIUM było moim ukochanym projektem pbf (stąd też mimo braku zdolności szarpałam się parę godzin, by zrobić filmik podsumowujący, który macie możliwość obejrzeć w ostatnim moim poście), dlatego naprawdę bardzo, bardzo się cieszę, że udało się te sesje zakończyć i że... tak się rozrosła. Gdyby nie ogromny wkład ze strony większości Was w świat i jego postacie, ta historia byłaby o wiele uboższa, a może nawet nigdy nie miała prawa zaistnieć. Jednak zaistniała i doczekała się dziwacznego końca (wszystkie alternatywy, które miałam teraz w głowie były lekko abstrakcyjne, więc w sumie trudno powiedzieć jaka opcja była „dobra” dla większości).
Cóż, żeby rozstanie tak bardzo nie bolało, zachęcam Was (graczy, jak i obserwatorów) do zadawania pytań, dzielenia się wrażeniami itp. W sumie wiele furtek scenariusza nie zostało otwartych do końca, a część też powstała zupełnie spontanicznie, więc jeśli coś Was wcześniej dziwiło lub chcecie dowiedzieć się dlaczego rozwiązałam to akurat tak a nie inaczej – pytajcie. Nie jestem typem zorganizowanego MG, który ma wszystko ładnie wykalkulowane, ale starałam się też nie kierować przesłankami w rodzaju „bo tak chcę” i zakorzeniać wydarzenia w innych, już powstałych w świecie Delirium ( o której Wasi bohaterowie mogli nie mieć pojęcia).
Nie ma co się teraz rozpisywać, więc jeszcze raz WIELKI UKŁON W STRONĘ GRACZY DELIRIUM z mojej strony.
Trzymajcie się ciepło
