Kerm

Musiał chyba mieć pecha...
Akurat na niego padło... Czysta przyjemność...
Jeśli wyglądał tak, jak mówił, a skierowane na niego spojrzenie Arii sugerowało coś takiego, będzie chyba musiał zacząć nosić maskę, co w zestawieniu z miłym i sympatycznym głosem, jakim został właśnie obdarowany, będzie sprawiać olśniewające wrażenie.
Chyba, że Mago będzie miał rację i Aldona coś poradzi.
Ale do tego momentu mogło upłynąć wiele czasu.

- Nie możesz mówić? - spytała zaniepokojona Aria, gdy po raz kolejny pokazał coś na migi, zamiast użyć głosu.

- Mogem, ale nie chcem - Liadon strawestował znane powiedzenie.



Opary zielonkawej mgły zbladły, rozwiały się...
Ruszyli dalej.
Niezbyt daleko zaszli.
Ledwo przeszli parę stopni Mago ponownie ich zatrzymał.

Stali cierpliwie na schodach słuchając, jak niziołek - mówiąc ni to do siebie, ni to do nich - opisuje kolejną pułapkę, dorzucając barwne opisy możliwości jej działania.

"Tu dwie pułapki, tam dwie pułapki... następnym razem będą pewnie trzy. Dla urozmaicenia."

Nim zdążył się podzielić z Mago odkrywczą myślą gdy nagle Aria zbladła i zachwiała się na nogach. Podtrzymał ją.

- Ario, fo ci jeft? - spytał, łamiąc postanowienie nieodzywania się przez najbliższe godziny.

Odpowiedź Arii była tylko częściowo uspokajająca.
Ktoś miał trzy bransolety.
Połowę.
Widocznie twórca bransolet doszedł do wniosku, że przyda się takie ostrzeżenie.
Czyżby 'trzy' było wartością graniczną? Czyżby już cztery bransolety były niebezpieczne? Nie cały komplet, jak mieli nadzieję?

Czemu ci durnowaci właściciele bransolet nie rozjechali się po całym Faerunie, by utrudnić zebranie błyskotek, tylko siedzieli sobie razem, w jednej małej osadzie? A raczej miasteczku?
Gdzie tu sens...