Raghrar

Raynard natychmiast sięgnął po mikrofon urządzenia, po czym podał go Gerhardowi. Wolał się skupić na prowadzeniu pojazdu, zaś dłuższa rozmowa z oficerem mogłaby mu na to nie pozwolić. Ze względu na akcent, wolał żeby rozmowę prowadził ktoś, kto płynnie i bez problemów mówi po wotańsku.

Należało też wymyślić jakiś plan odbicia profesora. Skoro ciężarówki jechały w stronę dworca, być może mundurowi mieli zamiar wsiąść do pociągu, zapewne do wspomnianego przez dowódcę Czarnoboru. Zastanawiał się, czy widział już kiedykolwiek takie mundury, ale za nic w świecie nie potrafił sobie nic podobnego przypomnieć. A właściwie przypominał sobie zbyt wiele, ponieważ taki mundur, po przerobieniu mógłby pasować do wielu różnych armii, państwowych, prywatnych, rebelianckich i czego tam jeszcze człowiek w tym względzie nie stworzył. Takiego koloru używała grupa specjalna wotańskich wojsk. Krój zaś przypominał scylijskie oddziały szturmowe, a buty najbardziej kojarzyły się z dobrym obuwiem stosowanym przez najemników. Co zaś się tyczy rozmieszczenia kieszeni, było to połączenie akwitanskich specoddziałów, z mundurami morgawskch komandosów.

Wracając jednak do planu, Raynard wolał nie ryzykować wszczynania konfliktu na drodze, ponieważ z tyłu ciężarówek można prowadzić bardzo skuteczny ostrzał. Pozostawał dworzec, lub pociąg. Zapewne napastnicy nie będą chcieli zbyt wielkiego rozgłosu, przez co na dworcu będą zmuszeni do zachowania pozorów. Z drugiej strony, nie wiedział jak bardzo są zdesperowani, zaś w rezydencji Graffów pokazali, że są w stanie posunąć się bardzo daleko. Pozostawała kwestia ich liczebności. Na dworcu będą mogli się dobrze rozstawić. Ale można by narobić tam zamieszania, wykorzystując jakąś dywersję odwrócić ich uwagę i szybko odbić profesora. Istniała też szansa, że trafi się na miejscu wotański patrol. Dużo niewiadomych i improwizacji, ale może ktoś z pasażerów będzie miał lepszy pomysł.

 

__________________
"Hope is the first step on the road to disappointment"