| Gdy faceci postanowiło opuścić zebranie i iść do zbrojmistrza, ciemnowłosa dziewczyna wstała również. Odpięła od paska srebrzysty przedmiot i nerwowo obróciła w palcach. Gdyby ktoś się przyjrzał, z łatwością rozpoznałby spory składany nóż z grawerowanym na rękojeści smokiem. Gdyby z kolei przyjrzał się jej nogom, zauważyłby, że cholewka prawego kozaczka jest dziwnie rozepchana i że wystaje z niej coś podłużnego.
Kobieciarz. Od dziś zawsze polegam na swoich przeczuciach. Wiedziałam, że warto zapakować tę sukienkę ze studniówki! Ale trzeba będzie poszukać czegoś dyskretnego. Nawet dyskretniejszego niż Wiwerna… pomyślała, gładząc kciukiem składany nóż i przypinając z powrotem do paska. No i kukri też pójdzie chyba w odstawkę, nóż w cholewce nie przejdzie. Chociaż, kto wie? Może uda się znaleźć jakieś dobre schowanie? Tam, nie ma co deliberować. Do zbrojmistrza!
Ruszyła w ślad za facetami. Nie dogoniła ich, bo też i nie śpieszyła się specjalnie. Przekroczyła drzwi kilkanaście sekund po nich.
__________________
jestem tym, czym jestem: tylko i aż człowiekiem.
nikt nie wybrał za mnie niczego i nawet klątwy rzuciłam na siebie sama. |