| Gdy Kendrick mówił, spomiędzy półek wynurzyła się ciemnowłosa dziewczyna. Pobrała już sobie część wyposażenia - niosła naręcze różności, głównie komplet niewielkich noży do rzucania i pochewek z paskami, umożliwiającymi noszenie ich na dowolnej chyba części ciała.
- A ja jestem Lee - powiedziała. - Moja specjalność to walka bezpośrednia. Słuchajcie, panowie, wy jesteście specjaliści. Doradźcie mi jakiś dobry, poręczny pistolet, co? Umiem strzelać, ale nie znam się na modelach...
Położyła trzymane w rękach przedmioty na podłogę. Wyłuskała z kupki metalową garotę o wygiętych uchwytach, pokrytą warstwą mieniących się tęczowo tlenków. Złożyła uchwyty na lewym przegubie, zamotała drut dookoła i trzasnęła klamerką, zmieniając broń w nowoczesną bransoletę.
- Śliczna rzecz - mrugnęła do staruszka. - Będę mogła ją zatrzymać?
__________________
jestem tym, czym jestem: tylko i aż człowiekiem.
nikt nie wybrał za mnie niczego i nawet klątwy rzuciłam na siebie sama. |