| Bugg wetknął za pas śmierdzący ogon. Miał ochotę go wywalić, ale chęć pochwalenia się czymś takim była jeszcze większa. Szczurołap jęknął, ciągnąc zwłoki zwierzaka za sobą. Nie były może aż tak ciężkie, jak wydawało się na początku, co nie zmieniało faktu, że gryzoń był wielki. Nie mając już ogona, za który łatwiej było by go trzymać i biorąc pod uwagę ciasnotę w niektórych odcinkach kanałów, to co zamierzał zrobić nie wydawało się być czymś prostym. Z drugiej strony, miał czas.
Nie miał pojęcia jak długo siedział w kanałach, ale do świtu z pewnością zostało kilka godzin. Wychodząc z podziemi w nocy, szansa na to, że ktoś może go zobaczyć była niewielka. Gdyby jednak złapano go podczas godziny policyjnej, miałby kłopoty. Tym bardziej, że olbrzymi szczur przyciągał pewnie różne, dziwne podejrzenia.
Szczurołap zatrzymał się, żeby odpocząć przez chwilę. Spojrzał na zęby potwora. Coś takiego, wyglądało znacznie lepiej niż ogon. Bugg ścisnął w ręce nóż i zaczął nim dłubać w dziąsłach swojej ofiary. Szczęka byłą bardziej paskudna niż kanały. Wolał nie wiedzieć co rozkładało się między siekaczami.
Jego życzenie spełniło się. Sześć kuzynów zabitego szczurka stało przed nim i próbowało go przestraszyć, przez co natychmiast przestał myśleć o gnijącym mięsie. Szczurołap prychnął pogardliwie z przerażenia. Potrzebował pieniędzy, ale będąc martwym i tak nie mógłby ich wykorzystać. Bez wahania złapał martwe monstrum za głowę i rzucił nim z całej siły w stado.
Odwrócił się i zaczął biec najszybciej jak mógł. Był nieostrożny, a teraz przyszedł czas by naprawić swoje błędy. Był przerażony. W końcu szczury na pewno były szybsze od niego, a Bugg nie wiedział jak znaleźć schronienie w kanałach. |