| Yillin
- Obawiam się, Aegonie , iż to jeszcze bardziej obniży moc decyzyjną grupy. Niemniej nie mam nic przeciwko. I tak jestem najwyższa. - wzruszyła ramionami. - A co do waszmości - zwróciła się w stronę kuriozalnego jegomościa - interesuje was słowo z drugiej strony sceny? Nawet jeśli pana nie interesuje, i tak panu powiem, że miałam okazję stracić bezpowrotnie mój cenny czas na pańską sztukę. Istotnie, dało się zauważyć wspomnianą nienawiść do świata. Zmuszać dobrze wychowane osoby, by znosiły pańską grafomanię od wschodu do zachodu słońca, doprawdy!
Yillin już zaczęła żałować, że wdała się w jakąkolwiek znajomość. Intuicja podpowiadała jej, że tylko więcej pracy jej przysporzą nowi kompani, a pożytku z nich dużo nie będzie. Rozpromieniła się nagle, gdy przyszło jej na myśl, że w każdej chwili może się udać w swoją stronę i zostawić cudze kłopoty za sobą. |