Igor maszerował przez mały, dawno obrośnięty prawie że dżunglą, plac.
Przez środek przebiegały stare, zabytkowe tory położone na piedestale. Były zwykłym kawałkiem metalu na drewnie, tym, co nie było szczególnie niedostępne w Kijowie, i to pewnie było powodem, dla którego konstrukcja się jeszcze nie rozpadła. Jednakowoż końcówka została sponiewierana, spadając parę metrów w dół, na ścieżkę, nad którą ów tory groziły. Pewnie ktoś potrzebował śrub, więc najzwyczajniej wykręcił je z tego, mimo wszystko, pięknego zabytku. Buremu przypominało to o opowieściach jakiegoś faceta z Lisa, który mówił o cudownych wynalazkach przeszłych lat, w tym kolei Tran-Syberyjskiej, czy jakoś tak. Nigdy nie potrafił spamiętać tej nazwy, jednak ta mroźna kraina, Sybir, zawsze intrygowała go, a on sam powstrzymywał się z wyjazdu tam. Nikt nie wiedział dlaczego.
-
Партия? Какая Партия? (Rus. Partia? Jaka Partia?) - Odrzekł stary dziad, wpatrując się swoim głupawym, aczkolwiek całkiem zabawnym, zezowatym wzrokiem na Wasilija. -
Ahh! Партия! (Rus. Ahh! Partia!) - Krzyknął, przypominając sobie o komunistycznej organizacji. -
Да! Партии, все зло в этом мире. Искоренить, истребить, искоренить! (Rus. Tak! Partia, całe zło tego świata. Wyplenić, wyplenić, wyplenić!) - Krzyczał, grożąc pięściami niebu. -
Они говорят о какой-то поездки в Чернобыль, падаль! Фи! (Rus. Mówią o jakichś wyprawach do Czarnobyla, kurewskie ścierwa! Phi!)