KARCZMA NORDBYRG
Czas leniwie płyną. Zbliżała się już 10.00. Przez dłuższy czas nikt się nie odzywał. Wszyscy mierzyli towarzyszy wzrokiem. jedynie Olaf siedział spokojnie zamyślony, puszczając dym z ust. Miód powoli znikał z dzbanów. Wszystkich członków wyprawy oprócz Guhura i Olafa ogarniało stopniowe zwątpienie. Jednak jakaś nieznajoma i potężna siła zatrzymywała ich przy stoliku i nie pozwalała odejść. Po krótkim czasie wszyscy powoli jednak przekonywali się, że dobrze trafili. Nie wiedzieli jak to się stało. Teraz już tylko szaman Leif miał wątpliwości. Nie wierzył jednak, że bogowie mogli się pomylić. On jako ostatni wyzbył się wątpliwości, gdy na stole pojawiły się cztery pokaźne sakwy złota i on się ich wyzbył. Pieniądze jednak mogą wszystko...
-I co? Jesteście skłonni mi pomóc? To tylko malutka część nagrody, która czeka na tych, którzy przeżyją... Wieczna chwała, złoto, skóry zwierzęce, broń, skarby i wiele innych rzeczy... - powiedział Guhur bardzo przekonująco - Ci co chcą to zdobyć niech idą teraz ze mną na mój statek.
W tej chwili wstał i ruszył w kierunku wyjścia. Podążał za nim Olaf i na końcu Pomorzanka.