| Chwytając się za twarz, wyraził więcej niż tysiąc słów, po tym co zrobił ledwo uwolniony malec. Więzień zaś, którego mieli wyswobodzić, okazał się oszalałym do cna krasnoludem. Po za tym ktoś już zdążył zając się jego szczęką. Sam miał ochotę mu ją przestawić, byle tylko się uciszył. Bruno wypytując dalej, najwidoczniej doszedł do czegoś, i zrozumiał wystarczająco wiele z bełkotu psychola.
-Co dalej-odparł beznamiętnie. Taki ton w tego głosie trwał bez mała bez przerwy.
Kiedy nowo poznany mag zaczął inkantować bramę przestrzenną, wiedział dokąd ona prowadzi. Obraz klasztoru, który pokazał się w łuku był na to ewidentnym dowodem. Nie czekając na dodatkowe oklaski, wszedł za resztą kompanów w łuk. Widok który zastał po przejściu, był mu już znany. Przez zaledwie kilkoma dniami był tu, by zostać pokierowanym dalej. Idąc w głąb korytarzy usłyszał idących nieopodal maga i kapłana. Z ich rozmowy wynika, że najwidoczniej zakończyli swą misje. Poświęcając im zaledwie chwile ruszył dalej za prowadzącym krasnoludem. On sam zapewne znał się po stokroć lepiej od niego w tych korytarzach. Po pewnym czasie doszli do masywnych wrót. Nie znał się na obróbce metalu, lecz ten, z którego wykonana jest brama wydawał mu się niespotykany.
-Tetriandoch- rzekł Bruno, a pomieszczenie w którym się znajdowali zaczęło trzeszczeć. Najwidoczniej to było pewnego rodzaju słowo mocy. Odsłaniając połacie płaszcza, szykował się do walki.
Nigdy nie wiadomo, co nas czeka po drugiej stronie.
__________________
"Znaj siebie i znaj przeciwnika, a możesz stoczyć 100 bitew nie odnosząc porażki"
Sztuka Wojny |