| Przez moją głowę przechodzi myśl, że w końcu mnie ktoś od kneblował. Przez te sznury zrobiły mi się już straszne odciski na rękach. Wbijająca mi się w plecy kora okropnie drapie. To irytujące uczucie jest tym gorsze, że nie mogę się podrapać. Potraficie sobie wyobrazić jak to jest stać kilka godzin na wietrze i czuć na sobie stado chodzących mrówek? No właśnie ja do tej pory też nie potrafiłam ale teraz nie życzę tego najgorszemu wrogowi. Widząc tylu ludzi próbuję dać do zrozumienia, że jestem jak się łatwo domyślić przetrzymywana wbrew mojej woli. Chwilę później jakiś niziołek zrywa z moich ust knebel
- Auć!!! - Pierwsze wypowiedziane przeze mnie słowo.
- Dziękuje - Drugie w kolejności wyrażenie
Potem zaczęłam przeraźliwie krzyczeć.
- NA CO CZEKACIE?!?! UWOLNIJCIE MNIE!!! TEN WARIAT MNIE PORWAŁ !!! PRÓBOWAŁ MNIE ZGWAŁCIĆ !!! A POTEM PRZYWIĄZAŁ DO TEGO DRZEWA I CHCE ZE MNIE ZROBIĆ KARMĘ DLA DEMONÓW !!!
Wylewam z siebie wszystko jednym tchem a potem wpadam w histeryczny płacz. Na koniec, chlipiąc żałośnie dodaję:
- Pomóżcie mi...proszę. |