Schylony, z rozłożonymi niczym skrzydła ostrzami, elf biegł wprost na opancerzonego kapitana. Po chwili stało się coś na co Ilian nie był przygotowany.
Wybuch nastąpił tuż przed nim. Nie zdążył się wycofać, płomienie ogarnęły jego twarz. Elf zatoczył się do tyłu upuszczając swoje miecze. Okaleczoną twarz zakrywał rękoma. Opadł na kolana, z oczu wylewały się słone łzy, krzyczał niemiłosiernie. Okrzyk Sorina przepełnił fregatę. Elf jedynie dosłyszał co po niektóre słowa.
- Bronthion! Bronthion! - wzywał przyjaciela, wiedział iż tylko on znajduje się w pobliżu.
Nic nie widział. Okręt zaczął się przechylać, a płonące ciała marynarzy zsuwały się w jednym kierunku.
Tropiciel poczuł gorąco na swojej głowie, czym prędzej rozdarł bandanę odrzucając ją z dala od siebie. Spróbował odsłonić oczy lecz widział tylko rozmazane ciepłe barwy, pomarańczowe płomienie i brązowe pokrycie fregaty. Nie mógł dostrzec swoich mieczy. Ponownie nawoływał...
- Bron... Miecze... Bronth...
Zaczął dyszeć, starał się łapać powietrze. Dosłyszał kolejną z pośród wielu eksplozję, tym razem o wiele bliższą. Wielki odłamek drewna leciał wprost w jego stronę. Elf usłyszał go, spojrzał a następnie poczuł tylko bolesne uderzenie w poparzoną twarz.
Bezwładne ciało opadło na deski fregaty. Dookoła buchały płomienie, krzyk załogi, jego kompanów, Sorina... Już nic nie widział, tylko słyszał...
Tylko słyszał...
Rzuty:
[Rzut w Kostnicy: 10] - rzut na refleks
[Rzut w Kostnicy: 7] - wytrwałość
[Rzut w Kostnicy: 7] - obrażenia od ognia