Elf rozejrzał się po zgromadzonych. Pierwszy raz od dawien dawna przyjdzie mu walczyć ramię w ramię z kimś prócz Illadienem, po części podobała mu się taka perspektywa, aczkolwiek z drugiej strony będzie od nich zależny i to nie za bardzo mu się podobało. Od niechcenia wysłuchał arcymaga oraz krótkiej wymiany zdań jego, oraz druida. Nie widział powodu, dla którego mieliby jeszcze czekać, tak więc bezceremonialnie wstał oparł się pięściami o stół i rzekł:
-
Dobrze więc, wyślij nas więc do kryjówki tych rzezimieszków. Dawno przez moje dłonie nie lała się krew ludzi. - odrzekł poważnie, lecz między wierszami szło usłyszeć nutę niecierpliwości i chęci mordu. Spojrzał na Illadiena, który wyprostował grzbiet i na znak swej gotowości zawył.
Tenarsas uwielbiał gdy to robił, czuł wtedy przypływ pierwotnej, dzikiej siły, zewu natury. Gdy Illadien zawodził dawał mu podstawę do szukania kolejnych przeciwników, przypominał mu o jego haniebnej przeszłości i swemu przeznaczeniu, poza tym miał nadzieję że umrze słysząc zwycięskie wycie swego najdroższego kompana. Popatrzył swymi złotymi ślepiami po zebranych i powoli przetoczył wzrok wyczekująco patrząc na arcymaga.