Spiryd

Dzięki błyskawicznemu refleksowi i dobremu wzroku efów druid szybko spostrzegł zagrożenie ze strony strzelca, nie tracąc czasu przywołał potęgę wiatru i uniósł bandytę wysoko w powietrze a potem cisnął nim jak kamieniem o ścianę. Huk był głośny, a efekt był jeszcze lepszy gdy przeciwnik wyraźnie był oszołomiony. Na twarzy elfa pojawiła się lekka nuta uśmiechu, która szybko mija gdy widzi że łowca musi walczyć z dwoma przeciwnikami. Przymrużył oczy i podniósł dłoń, a z ziemi w szybkim tępię wyrosły rośliny podchwytując jednego z przeciwników nocnego efla, zostawiając go na pastwę krwiożerczego wilka. Znów Valhivarowi zbierało się na uśmiech kiedy ujrzał że przeciwnik którego poprzednio oszołomił zaczyna powoli wstawać, druid zrobił szybki gest rękom a w dłoni się pojawiła jasna kulka fioletowego światła która zaraz powędrowała prosto w strzelca, który zanim zdążył się podnieść znów upadł na ziemię tym razem już na dobre. Zauważając że harpia ma pewne problemy w walce, natychmiast przywołuje kolejny pocisk, tym razem dużo mniejszy i rzuca w nim w wroga który zasłonił się ramieniem, odwracając jego uwagę na chwilę by sojuszniczka mogła skończyć dzieło i zabić przeciwnika.