Hejo, wracam do byznesu
W Bibliotece Anduiny (gdybym dał link od razu by mi wlepili osta za kryptoreklamę, o ile ktoś by zauważył w ogóle
) artykuły będą bardziej poukładane, tu jak będę wklejał, to może powstać chaos. Ale i tak będę wklejał. Spodziewajcie się wszystkiego.
Rzecz o nieumarłych
Nieumarły to dusza, która nie ma spokoju, która nie ma wolności obiecanej każdej istocie po śmierci przez prawa natury. Istoty takie powstają więc w dwojaki sposób - czasem wściekły duch nie może odnaleźć owej harmonii i podczas gdy zwykle po pewnym czasie ból śmierci ustaje, w niektórych skrajnych przypadkach duch rozpaczliwie stara się powrócić do świata materialnego, a wtedy, gdy zyska materialną powłokę, roztacza wokół siebie aurę śmierci i mści się na wszystkim co żywe. O wiele częściej jednak powodem powstawania żywych trupów i upiorów jest nekromancja - zniewalanie magią cienia dusz i wykorzystywanie ich do swoich celów. Czarnoksiężnicy wykorzystujący tą sztukę zyskują w ten sposób sługów bezwolnie oddanych im i wykonujących polecenia bez zastanowienia, zachowując przy tym zdolność do samoobrony i pracy bez ciągłego kontaktu magicznego ze względu na instynkt przetrwania nadawany martwemu wcześniej ciału (w tym przypadku, zwykle instynkt bierze się z ciała, ale tutaj jest ono niezdolne do normalnego działania) wraz z duszą.
Nieumarły potrzebuje materialnej powłoki - zwykle jest to martwe ciało (czy też szkielet), czasem mniej sztywna powłoka (piasek i inne pyły przy różnych upiorach, esencja mroku przy cieniach), rzadziej nieożywiony przedmiot (duch źle odnajduje się w czymś, co nie przypomina mu dawnego ciała, przez co bywa bezużyteczny, chyba że ma na tyle dużą moc sprawczą, by wznieść nowe ciało takie jak miecz w powietrze i dowolnie je wykorzystać). Kiedy owa powłoka zostanie zniszczona (doprowadzona do stanu takiego, że nie da się już używać; dekapitacja, a nawet rozczłonkowanie ożywionego szkieletu może nie przynieść więc skutku, potrzebne byłoby raczej kruszenie kości; w przypadku cienia zaś można wyssać jego esencję mroku lub zneutralizować ją magią światła), dusza zwykle jest uwalniana z powrotem. Niszczenie nieumarłych jest więc swego rodzaju wyswobadzaniem ich. Drugie wyjście to uspokajanie ducha lub niszczenie jego więzów magią światła albo wyrywanie go z sideł magii cienia własną magią cienia - zwalczanie ognia ogniem - przejęcie go z od wroga dla siebie, a następnie wypuszczenie go.
Są pewne specjalne przypadki nieumarłych, różniące się znacznie od innych.
Pierwszy to lisze. Lisz w rytuale tworzy więzy, które nakłada sam na siebie, wiążąc duszę na zawsze ze światem materialnym. Jako że więzy należą do niego, to sam steruje sobą, zachowując pełną świadomość i wolną wolę, podczas gdy ciało rozkłada się (często w rytuale lisz samemu niszczy swoje ciało, pozostawiając zwykle sam szkielet, czasem zamyka pozostałe części w filakteriach, z którymi zachowuje nikły duchowy kontakt, tak by po unicestwieniu ciała pozostać wśród żywych i utworzyć sobie nowe).
Wampir to osoba, która jest względnie martwa, jednak jej ciało nie rozkłada się zbytnio, pod warunkiem, że pije ona krew. Wampiryzm jest przekazywany przez jad, który wytwarzają ich kły przez mutację spowodowaną magią cienia. To właśnie jad krążący w żyłach pęta te istoty tak, że nie mogą one odejść do świata duchów, jednak podobnie jak lisze zachowują władzę nad sobą.
___
To tyle w kwestii opisu ogólnego. Już wkrótce szczegółowe opisy poszczególnych nekromantycznych tworów i umęczonych dusz.