| Ten zasiadł, gestem jedynie dziękując za proponowane mu strawę i wino. Pomny nauk grzeczności, postarał się by nieco uszczknąć z jednego lub drugiego, jednak znać było, że nie czyni tego z apetytu, a kurtuazji. Nim też to uczynił, rzekł równie melodyjnie jak dotychczas, zaspokajając ciekawość zgromadzonych:
- Panowie, wierzę, że wiele stanie się jasne kiedy okażę me rekomendacje. Mam bowiem takowe, pierwszą jest osoba, która poprosiła mnie o przybycie tutaj.
Bez wymieniania imienia czy nazwiska kogokolwiek, Ragadańczyk dobył (zza kurty? zza pasa? z rękawa? zbyt szybkim by określić ruchem) list, który wyraźnie zapieczętowany był godłem doryjskim znanym doskonale tym posłanym tu przez imć del Argano.
Znawcy gry dworskiej mogli teraz docenić zagranie nowoprzybyłego - nie wypowiadając imienia, nie dawał ewentualnym podsłuchującym niczego, zaś okazując godło siedzącym przy stole wyraźnie określał kto go przysłał, ponieważ fragmenty takowego znajdowały się w ich posiadaniu z ręki nie kogo innego, jak właśnie del Argano.
Znawcy innych gier, niż te w dyskretne przekazywanie informacji, mogliby - chociaż z racji krótkiego rapiera mężczyzny - podejrzewać, że zdobył list inaczej, a okazywał go, bo nie umiejąc odczytać herbu, nazwiska nie znał. Trzeba by jednak ku temu osoby z natury lub doświadczenia podejrzliwej i nieufnej.
Ragadańczyk tymczasem ze swadą kontynuował:
- Celowo użyłem liczby mnogiej, panowie. Pozwólcie, że okażę mą drugą rekomendację.
Sięgnąwszy na pierś, mężczyzna ujawnił dwa łańcuszki tam się znajdujące. Na jednym wisiał przepięknej roboty złoty krzyż, osadzony drobnymi szmaragdami, wart może nawet pół wsi, na drugim - fragment pieczęci, jaka jeszcze niedawno znajdowała się na stole.
- Mam jeszcze dalsze rekomendacje - rzekł poważnie mężczyzna, brązowymi oczyma przewiercając obecnych - które okażę, jeśli są one komuś z obecnych potrzebne... wpierw jednak chciałbym wiedzieć, czy jest taka konieczność. Wiozę wreszcie pismo do panów, które po wyjaśnieniu tej sprawy złożę na ręce gospodarza, z prośbą, by ten raczył je odczytać wszem i wobec, jeśli ufa tym pokojom i brakowi nadstawionych uszu za ścianami. Jeśli zaś nie, by przeczytał i przekazał rzecz dalej wokół stołu.
Ostatnio edytowane przez Tammo : 17-01-2010 o 16:49.
Powód: Na liście jest inny herb niż ten oryginalnie przeze mnie tam umieszczony. :-)
|