| Grungan nie spodziewał się takiego odzewu na swoje wezwanie o pomoc. Owszem spodziewał się pomocy od swojego pobratyńca, ale zaskoczył go, oczywiście pozytywnie, to że do walki ruszył nie uzbrojony człowiek i niziołek. Zwłaszcza pomoc człowieka była zaskakująca. No, ale zranił bestię. Ryk który wydała był... powalający. Grungan upadł na ziemię, trzymając się za głowę i przeklinając głośno. Wibrujący dźwięk przenikał go do szpiku kości. Nagle wrzask ucichł, a stwór wycofał się do korytarza. Zabójca jeszcze przez chwilę był ogłuszony i tylko dlatego nie ruszył od razu w pościg.
Kiedy w końcu udało mu się zebrać myśli, zobaczył że Tupik popędził za potworem a nieznany mu z imienia człowiek klęczał nad swoim wyraźnie oszołomionym towarzyszem. Niewiele myśląc pomknął za halflingiem. Nie mógł pozwolić by tylko do niego należała chwała za śmierć bestii. Po za tym lubił dokańczać raz zaczęte sprawy. Był pewien że bestia była raniona tak ciężko że powinien bez problemu ją dogonić. A jeszcze jeden taki cios pozbawi ją głowy.
- No bestyjko- mruknął złowieszczo- Zadarłaś z Grunganem Thargunsonem.
A ja nie odpuszczam.
__________________
Najczęstszy ludzki błąd - nie przewidzieć burzy w piękny czas.
Niccolo Machiavelli |