| Kapitan jakby chciał potwierdzić czynami swoje słowa. Mianowicie brak elementarnego wyczucia w sprawie poufności ich zadania. Udowadniając, iż istotnie intrygi i gra szpiegowska jest mu obca. Jeżeli obawy Ragadańczyk co do tego, iż ich rozmowa może być usłyszana przez niepowołane osoby są słuszne to może to oznaczać mały kłopot. Wymienienie imienia owej tajemniczej kobiety oraz jej pamiętnika można powiedzieć, iż było lekko nieprzemyślane. Ale cóż…
- Panowie, nie wiem jak wy ale ja po tej wieczerzy chętnie udałbym się na konną przejażdżkę. Korzystając z braku deszczu, co się tutaj nie zdarza często. Całkiem niedaleko widziałem przepiękne wrzosowisko – mówił zupełnie niefrasobliwie, absolutnie nie odnosząc się to nie wyciągania wniosków przez żołnierza, - nawiasem mówiąc musiałby to być wyborne miejsce do polowania z chartami.
Nie miał zamiaru odnosić się, co do treści listu. Swoje odczucia, co do zadania – wykradania pamiętników i weryfikowania tożsamości Adeli de la Verte zostawił również dla siebie. Niekoniecznie związane to było li tylko z „brakiem komfortu rozmowy” w tej gospodzie.
- Nie wiadomo, kiedy w tej przeklętej krainie pogoda znowu się odmieni. Wstał od stołu i pozwalając sobie na nieco konfidencjonalności zbliżył się do Bardańczyka. Wyraźnie przyciszonym głosem. – Kawalerze liczę, iż będziesz w stanie podjąć działania zmierzające do tego, aby nikt nieproszony nam nie towarzyszył. A jeśli nawet się taki ktoś znajdzie to będziemy mieli okazję zamienić z nim słowo lub dwa.
- Zatem Panowie? Trzeba coś postanowić, bo czas nas nagli. Dodał już zupełnie naturalnym głosem. |