| -Mówię ci Thorgarze, że łże.
Powiedział wskazując w wojownika zamoczonym w gulaszu chlebem.
Jakiś znaleziony miecz co chwilę obracał w ognisku.
-Ale to się zaraz zmieni.
Wyjął klingę i przyjrzał się czerwonemu od gorąca ostrzu.
-Idealne.
Następnie podszedł do więźnia i pomachał mu mieczem przed twarzą.
-No panie najemnik, jak pies łżesz, czego się po niewiernym spodziewałem. Zrobimy to waszymi metodami ogniem i żelazem. Łżesz bo nie dość się boisz i masz rację bo zależy mi na tobie. Oferuje ci ocalenie.
Zawiesił głos spojrzał w niebo, następnie znów na skrępowanego.
-Ocalenie ciała i ducha. Będziesz z nami współpracował to nie będziesz cierpiał długo cierpiał, jeżeli wyrzekniesz się nieprawdziwej wiary i otworzysz się na miłosierdzie Adan Adariego, jedynego prawdziwego boga, który może twą nieśmiertelną duszę wyzwolić od pożogi otchłani, nie będziesz cierpiał po śmierci. Jednak ogromnym skutkiem napawa mnie, że muszę wpierw uzmysłowić ci jakie to cierpienie.
Przyłożył brzeszczot do boku więźnia, ten przez chwilę wierzgał i krzyczał nim ostrze nie odsunęło się od jego ciała. Następnie ponownie włożył miecz do ognia.
-No już dobrze, nie martw się. Jeżeli podejmiesz właściwe decyzje to kiedyś z dumą powiesz dzieciom jak zyskałeś te blizny w walce za prawdziwą wiarę. Jeżeli odpowiesz nieprawdę... Cóż miecz się grzeje, a w zaświatach czeka cię cała taka wieczność.
-Najpierw profanum, nasza doczesność. Czego udało wam się dowiedzieć? Byliście zwiadem, część uciekła, co oni wiedzą? Dlaczego przeszukiwaliście ten teren? Zastanów się dobrze mamy czas tak długo jak ogień płonie.
Zaczekał aż więzień wszystko mu powie.
-Dobrze teraz powiedz mi czy jesteś gotów otworzyć swą duszę na prawdę? Odrzucić zakłamanie jakim karmiono cię od dzieciństwa tylko po to by cię wyzyskać? Czy chcesz wziąść udział w zbliżającym się raju na ziemi? Czy może chcesz trwać w ciemności i odejść w piekielną ciemność? Odpowiedz! Czy wybierasz światło Adan Adariego, czy mrok fałszywych bożków?! |