Wydawało się, że sytuacja jest – przynajmniej chwilowo opanowana, a niebezpieczeństwo kolejnej bójki zażegnane. Pytanie
Kumalu zawisło na chwilę w przestrzeni i nie doczekało się odpowiedzi, przynajmniej nie w takiej formie w jakiej wszyscy by sobie tego życzyli...
- Niech to... - powiedział
Dagna z jednej strony uważnie obserwując okolicę i
Melkora, z drugiej starając się zlustrować miejsce, w którym się znajdowali. Czas biegł nieubłaganie, a nikomu nie uśmiechało się obozowanie poza miastem; jeżeli chcieli jeszcze dotrzeć do „Zapomnianego Cmentarzyska” nie należało tracić tutaj więcej czasu niż było to potrzebne...
Za dziwnym kamieniem, w którym wykonano kilkanaście otworów służących zapewne jako uchwyty, pod kupą liści prawdopodobnie leżało ciało. Spod liści wystawała tylko obuta stopa... Faktycznie, po odgarnięciu liści podróżnicy dokopali się do ludzkiego ciała. Zwłoki były znacznie rozłożone; do czego zapewne przyczyniło się obłożenie liśćmi, które podniosły temperaturę i przyspieszyły procesy gnilne... Ciało mogło tutaj leżeć nawet tydzień lub dłużej. O samym nieboszczyku ciężko było powiedzieć coś więcej – człowiek, mężczyzna, raczej korpulentny, około 40 lat sądząc z dłoni i postury; ktoś zadał sobie sporo trudu, aby ciężko go było rozpoznać – skóra i mięśnie twarzy były poprzecinane i poodrywane w wielu miejscach skutecznie uniemożliwiając rozpoznanie.
Sądząc po ilości krwi na ubraniu – zginął od ciosu w wątrobę lub przecięcia którejś z głównych aort; śmierć zatem była szybka i nieunikniona; ale jednocześnie cios był wyprowadzony z premedytacją i dużą wiedzą...
To znalezisko tłumaczyło fetor padliny, i, pośrednio, krwawe znaki; ale dokładało kolejne pytania – kim jest zabity i dlaczego został zabity tutaj...
Krwawe znaki miały więc tylko odstraszyć ludzi z tego miejsca; jednak czy nie prościej było przenieść ciało w bardziej ustronne miejsce?