| Elfka rozejrzała się. Gdy krasnolud podszedł do niej uśmiechnęła się. Niepokoił ją brak kontaktu z resztą grupy. „Siedzieć na tyłku i czekać na człekokształtnych się nie opłaca, trzeba ruszyć dupę. Nie za bardzo się nasz wojownik napracował. Na zwiady go raczej posłać nie da rady. Hałasu narobi i tyle go widziałaś.” Gdy tak myślała o swoim towarzyszu doszedł do jej nozdrzy odór zgnilizny.
Wstała i próbowała się zakraść, aby zobaczyć, co się znajduje za rogiem. Krasnolud syknął, że przysłali jakąś bestie, chciała mu powiedzieć, aby zachował spokój, ale uważała go za rozsądnego. „Raczej nie zacznie krzyczeć. Zdradzi wszystkim lub wszystkiemu gdzie jesteśmy…” Mało jej brakowało aby ujrzała, co jest za rogiem, kiedy krasnolud wbrew wszelkim przyjętym zasadą zaczął się wydzierać. „Walnął się za mocno w łeb!? Czy jaka cholera?”. Nie zostało jej zbyt wiele opcji do wyboru. Zerknęła.
Zobaczyła drzewo, źródłem smrodu było to, co znajdowało się wokół niego. Rozkładające się szczątki ciał. Cała masa zgnilizny sprawiała, że elfka źle się czuła. Zawróciła.
-Następnym razem, nie drzyj się jak opętany tylko pomyśl chwile. Gdyby to była prawdziwa bestia dawno leżałbyś rozszarpany! Zabrało mu się na żarty, dobre sobie… Lepiej poszukajmy reszty. Nie ma co się tu pałętać, stać w miejscu też nie możemy. Jedyne co nam pozostaje to znaleźć ich. Nie wiem jak ty, ale mi obiecali sporo kasy. Nie mam zamiaru przepuścić okazji.
Złapała własnego konia za uzdę, wiedziała, że są obserwowani. Jedyne co jej pozostaje to liczyć, że w razie napadu zaatakują najpierw Gorbata.
-Idziesz?- powiedziała, po czym nie czekając ruszyła przed siebie.
__________________
"Dziewięciu mężczyzn na dziesięć woli kobiety z dużymi piersiami, a ten dziesiąty woli tamtych dziewięciu." |