lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

abishai · 22-02-2010, 22:14

Pon, 15 X, Staten Island, Pickersgill Avenue 13, 17:40

Cała ta przemowa wywołała przede wszystkich zniecierpliwienie chińczyka. Wzmianka o yinying zhu wywołała cień przestrachu, ale po chwili zdobył się na złośliwy komentarz.- Nie masz w sobie nic z yinying zhu. Oni nie chowają się za lalkami, jak ty. Nie masz pojęcia o czym mówisz.
A jego słowa świadczyły, że rozpoznał „cień” japończyka.
Całą zaś przemowę Yagamiego, Chu Koi Tang skwitował śmiechem dodając na koniec.- I co jeszcze ci się marzy magiku, gwiazdka z nieba ? Sędziostwo Tongu, rodu Shen-Men... A to się Jin zdziwi, że mu się yakuza pcha pod dupsko. A jeszcze bardziej jego szefowie.
Po czym spoważniał i dodał.-Dwie godziny później, mogę ci dać...pisanie testamentu to trudna sprawa. Dwie godziny później, miejsce to samo. Wiesz kiedy i gdzie masz być, więc lepiej bądź tam. Robię ci uprzejmość czarowniku, więc nie zmarnuj tej okazji... bo na następne spotkanie możesz być zaciągnięty siłą.
Po tych słowach ruszył z kopyta i po chwili zniknął z oczu obu Yagamim.

Wt, 16 X 2007, Wydział XIII, kostnica ; 8:40

Rankiem na kostnicy był niezły chaos. Pavlicek popijając kawę dyrygowała biegającymi tam i z powrotem pomocnikami, którzy zajmowali się zwłokami. Widząc japończyka mruknęła.- Mamy tu mały bajzel i 10 zwłok. Część to pośrednio wina wilkołaka grasującego w Chinatown, inne to porachunki w samej dzielnicy.
Dopiła kawę, po czym podała dokumentację zwłok dodając.- Zresztą to nieważne. Czeka cię chrzest bojowy. Na za poznanie się z papierkami masz...
Spojrzała zza ramię Yagamiego spoglądając na otwierające się drzwi do kostnicy i wchodzące przez nie osoby.- ...masz zero sekund. Powodzenia.
Po czym oddaliła się zostawiając Yagamiego, z petentami. Chińską rodziną. Matka wieku koło sześćdziesięciu lat tuliła się do łysego siedemdziesięcioletniego ojca. Oprócz nich, z tyłu sztywno niczym woskowa lalka, stała siostra a może żona denata. Właściwie którego z nich?

Wt, 16 X 2007, Przedmieścia NY, 12:30

Pukanie detektywa de Luci przez moment nie przyciągało niczyjej uwagi. Dopiero po kilkunastu minutach uporczywego pukania, ktoś podszedł do drzwi i otworzył je...ale tylko odrobinę. Drzwi nadal były uchylone, przed szerszym otwarciem chronił je dość gruby łańcuszek. De Luca zauważył jedynie pół ciemnoskórej twarzy i oko spoglądające na niego podejrzliwie.- O co chodzi?
- Witaj sąsiedzie...- rozpoczął Chris i zaczął opowiadać o Przeprosił ich za kłopot i zaczął opowiadać swej sześcioletniej córce której uciekło ulubione zwierzątko, gdy pokazywało je swoim kolegom i podobno jak mała widziała jak wbiega do mieszkania.
Póki co, historyjka działała na tyle, że mężczyzna nie zamknął drzwi. Ale potem rozległ się głos innego mężczyzny i arabskie słowa. Ten przy drzwiach odparł coś w tym samym języku. Po czym wywiązała się dość gwałtowna rozmowa w owym języku, której Chris był słuchaczem, a z której nic nie rozumiał. Finał był jednak dość szybki. Mężczyzna przy drzwiach rzekł.- Nie ma w tym domu, żadnych szczurów...szczurków. Jak jakiś się pojawi to go złapiemy i...eee...oddamy panu. Mamy w tej chwili dużo roboty i by pan przeszkadzał. Proszę przyjść wieczorem.
I zamknął drzwi przed nosem de Luci.

Tymczasem Yue starając się fachowo przemieszczać mając cały czas na oku partnera, zerknęła w kierunku domowego ogródka. Ogródka osłoniętego wysokim płotem z ciasnych sztachet. Jednak nad tym płotkiem górował dach białego vanu i ruch widoczny pomiędzy sztachetami znamionował obecność trzeciej osoby w domu... Tutaj coś się działo... coś podejrzanego.

Wtorek, 16 X 2007, trzewia NY, godz. 13:25

O tak, nie ma to jak zwiedzanie brudnych śmierdzących i ciemnych kanałów. uroki bycia policjantką. Ta część roboty była jej znana także z ESU...czasami trzeba było się nieźle namęczyć i ubrudzić, by dostać się do ładunku (atrapy na ćwiczeniach, najczęściej)...

O tak, uroki kanałów... uroki bycia policjantką. Samą, samiutką w ciemnych kanałach. Dłoń Amy odruchowo powędrowała do broni. A nuż pojawi się jakiś aligator, przerośnięty szczurek, albo bardziej agresywny krewniak Pete’a?
„Smuga krwi”...ślad widoczny jedynie w Ciemności był słaby i wątły. Musiały minąć conajmniej 24 godziny, odkąd Pete przeniósł zwłoki. Co jakiś czas Amy miała nadzieję, że ślad się urwie, lub znajdzie coś innego. I będzie mogła dumnie przekazać śledztwo Bullitowi usuwając się w cień. Wpierw jednak zamierzała wymusić od niego kolejnego pączka. W końcu coś jej się należało, prawda?

Trop po 4 minutach i 30 sekundach doprowadził Amy, do zdewastowanej i opuszczonej stacji metra. Nadal nie znalazła żadnego śladu, którego mogłaby pokazać Bullitowi. Zamiast tego znalazła miejsce zbrodni. Pete najwyraźniej nie lubił się przepracowywać z targaniem zwłok.

Na pozór zwyczajna stacja metra, ale gdy na nią spoglądała w specjalny sposób, widziała coś co ją przerażało.
Trop którym szła był słaby i zamierający. Co innego tutaj. Pete co prawda zmył do czysta krew, ale spojrzenie Amy dostrzegało rytualny okrąg i napisy oraz symbole wykonane krwią ofiary. Co więcej, te znaki powinny ulec zatarciu i zanikaniu, tak jak trop którym tu podążyła ... tymczasem zaś świeciły krwawą poświatą. Pierwszy raz Amanda spotkała się z czymś takim.

Wt, 16 X 2007, hotel Hilton NY 19:20

„Obecnie mieszkam w hotelu”... ta fraza niezupełnie odpowiadała rzeczywistości.
Obecnie Richard mieszkał w luksusowym apartamencie, w hotelu Hilton. Bycie bogatym prawnikiem powiązanym z śmietanką polityczną miasta, ma swoje zalety.

Sam apartament hotelowy robił olbrzymie wrażenie... przy takich luksusach, nie dziwiło Vi, że Richard dość spokojnie podchodzi do sprawy włamania.

O tym, że przeprowadził się tutaj z mieszkania, świadczyły kartonowe pudła.
- Moje małe tymczasowe królestwo, moja jaskinia smoka do której właśnie zwabiłem piękną dziewicę.- rzekł żartobliwie Watkins zamykając za Vivianne drzwi.
Wziął delikatnie dłoń Vi i poprowadził ją do salonu w którym stał chłodzony szampan...przypadek?

- Usiądź proszę.- rzekł do dziewczyny, otworzył szampana i nalał do dwóch kieliszków, mówiąc.- Napij się. Jeden z lepszych roczników.
Gdy Vi się rozgościła, Richard rzekł.- Pamiętnik jest w jednym z tych pudeł, które minęliśmy, więc ty się rozgość, a ja go tymczasem poszukam.

Richard wrócił po kilkunastu minutach z niedużym brulionem. Usiadł blisko Vi, bardzo blisko... tak, że poczuła ona zapach jego wody kolońskiej. Nie tylko więc szukał brulionu, ale i przy okazji się odświeżył. Mowa ciała mężczyzny, była dla Vi bardzo czytelna.
Niewątpliwie panna Henderson bardzo się podobała Watkinsowi i budziła w nim pożądanie.
Cóż... było to normalne podświadome zachowanie, z którego Richard nie zdawał sobie w pełni sprawy. Niewątpliwie liczył na okazję, do paru namiętnych pocałunków i być może czegoś więcej... Było jednak coś jeszcze. Ta cała szarmanckość z jaką ją traktował, mówiła pannie Henderson, że Watkinsowi bardzo zależy na tej znajomości i nie chodzi tu o jednorazowe zaciągnięcie jej do łóżka. Przed tak wytrawną psycholog jak Vi mężczyźni nie mają zbyt wielu sekretów.

Sam pamiętnik zawierał kilkanaście przepisanych fragmentów, w języku którego nie znała.
I nieudolne tłumaczenie opierające się na terminach kucharskich, matematycznych i religijnych. Po stronie trzymanego przez Vi notatnika Richard przesuwał palcem mówiąc.- Mój praprzodek pisał po starofrancusku ten tekst, ale bezpośrednie przetłumaczenie tworzy pozbawiony sensu bełkot. Ojciec uważał, że jest on napisany szyfrem i zawiera wskazówki co do skarbu jednego z francuskich hrabiów zabitych podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Jak był na studiach, próbował złamać szyfr...bez powodzenia.
Spojrzał Vi prosto w oczy mówiąc.- Nie sądziłem, że pociągają cię takie sprawy jak kryptologia. Jesteś kobietą pełną niespodzianek, fascynującą.

Zbliżył swą twarz do jej twarzy z niewątpliwym zamiarem pocałowania Vi. O ile mu na to pozwoli. W razie niepowodzenia zapewne uda, że nic się nie stało...

22-02-2010, 22:14	#493
abishai Reputacja: 1	Pon, 15 X, Staten Island, Pickersgill Avenue 13, 17:40 Cała ta przemowa wywołała przede wszystkich zniecierpliwienie chińczyka. Wzmianka o yinying zhu wywołała cień przestrachu, ale po chwili zdobył się na złośliwy komentarz.- Nie masz w sobie nic z yinying zhu. Oni nie chowają się za lalkami, jak ty. Nie masz pojęcia o czym mówisz. A jego słowa świadczyły, że rozpoznał „cień” japończyka. Całą zaś przemowę Yagamiego, Chu Koi Tang skwitował śmiechem dodając na koniec.- I co jeszcze ci się marzy magiku, gwiazdka z nieba ? Sędziostwo Tongu, rodu Shen-Men... A to się Jin* zdziwi, że mu się yakuza pcha pod dupsko. A jeszcze bardziej jego szefowie.* Po czym spoważniał i dodał.-Dwie godziny później, mogę ci dać...pisanie testamentu to trudna sprawa. Dwie godziny później, miejsce to samo. Wiesz kiedy i gdzie masz być, więc lepiej bądź tam. Robię ci uprzejmość czarowniku, więc nie zmarnuj tej okazji... bo na następne spotkanie możesz być zaciągnięty siłą. Po tych słowach ruszył z kopyta i po chwili zniknął z oczu obu Yagamim. Wt, 16 X 2007, Wydział XIII, kostnica ; 8:40 Rankiem na kostnicy był niezły chaos. Pavlicek popijając kawę dyrygowała biegającymi tam i z powrotem pomocnikami, którzy zajmowali się zwłokami. Widząc japończyka mruknęła.- Mamy tu mały bajzel i 10 zwłok. Część to pośrednio wina wilkołaka grasującego w Chinatown, inne to porachunki w samej dzielnicy. Dopiła kawę, po czym podała dokumentację zwłok dodając.- Zresztą to nieważne. Czeka cię chrzest bojowy. Na za poznanie się z papierkami masz... Spojrzała zza ramię Yagamiego spoglądając na otwierające się drzwi do kostnicy i wchodzące przez nie osoby.- ...masz zero sekund. Powodzenia. Po czym oddaliła się zostawiając Yagamiego, z petentami. Chińską rodziną. Matka wieku koło sześćdziesięciu lat tuliła się do łysego siedemdziesięcioletniego ojca. Oprócz nich, z tyłu sztywno niczym woskowa lalka, stała siostra a może żona denata. Właściwie którego z nich? Wt, 16 X 2007, Przedmieścia NY, 12:30 Pukanie detektywa de Luci przez moment nie przyciągało niczyjej uwagi. Dopiero po kilkunastu minutach uporczywego pukania, ktoś podszedł do drzwi i otworzył je...ale tylko odrobinę. Drzwi nadal były uchylone, przed szerszym otwarciem chronił je dość gruby łańcuszek. De Luca zauważył jedynie pół ciemnoskórej twarzy i oko spoglądające na niego podejrzliwie.- O co chodzi? - Witaj sąsiedzie...- rozpoczął Chris i zaczął opowiadać o Przeprosił ich za kłopot i zaczął opowiadać swej sześcioletniej córce której uciekło ulubione zwierzątko, gdy pokazywało je swoim kolegom i podobno jak mała widziała jak wbiega do mieszkania. Póki co, historyjka działała na tyle, że mężczyzna nie zamknął drzwi. Ale potem rozległ się głos innego mężczyzny i arabskie słowa. Ten przy drzwiach odparł coś w tym samym języku. Po czym wywiązała się dość gwałtowna rozmowa w owym języku, której Chris był słuchaczem, a z której nic nie rozumiał. Finał był jednak dość szybki. Mężczyzna przy drzwiach rzekł.- Nie ma w tym domu, żadnych szczurów...szczurków. Jak jakiś się pojawi to go złapiemy i...eee...oddamy panu. Mamy w tej chwili dużo roboty i by pan przeszkadzał. Proszę przyjść wieczorem. I zamknął drzwi przed nosem de Luci. Tymczasem Yue starając się fachowo przemieszczać mając cały czas na oku partnera, zerknęła w kierunku domowego ogródka. Ogródka osłoniętego wysokim płotem z ciasnych sztachet. Jednak nad tym płotkiem górował dach białego vanu i ruch widoczny pomiędzy sztachetami znamionował obecność trzeciej osoby w domu... Tutaj coś się działo... coś podejrzanego. Wtorek, 16 X 2007, trzewia NY, godz. 13:25 O tak, nie ma to jak zwiedzanie brudnych śmierdzących i ciemnych kanałów. uroki bycia policjantką. Ta część roboty była jej znana także z ESU...czasami trzeba było się nieźle namęczyć i ubrudzić, by dostać się do ładunku (atrapy na ćwiczeniach, najczęściej)... O tak, uroki kanałów... uroki bycia policjantką. Samą, samiutką w ciemnych kanałach. Dłoń Amy odruchowo powędrowała do broni. A nuż pojawi się jakiś aligator, przerośnięty szczurek, albo bardziej agresywny krewniak Pete’a? „Smuga krwi”...ślad widoczny jedynie w Ciemności był słaby i wątły. Musiały minąć conajmniej 24 godziny, odkąd Pete przeniósł zwłoki. Co jakiś czas Amy miała nadzieję, że ślad się urwie, lub znajdzie coś innego. I będzie mogła dumnie przekazać śledztwo Bullitowi usuwając się w cień. Wpierw jednak zamierzała wymusić od niego kolejnego pączka. W końcu coś jej się należało, prawda? Trop po 4 minutach i 30 sekundach doprowadził Amy, do zdewastowanej i opuszczonej stacji metra. Nadal nie znalazła żadnego śladu, którego mogłaby pokazać Bullitowi. Zamiast tego znalazła miejsce zbrodni. Pete najwyraźniej nie lubił się przepracowywać z targaniem zwłok. Na pozór zwyczajna stacja metra, ale gdy na nią spoglądała w specjalny sposób, widziała coś co ją przerażało. Trop którym szła był słaby i zamierający. Co innego tutaj. Pete co prawda zmył do czysta krew, ale spojrzenie Amy dostrzegało rytualny okrąg i napisy oraz symbole wykonane krwią ofiary. Co więcej, te znaki powinny ulec zatarciu i zanikaniu, tak jak trop którym tu podążyła ... tymczasem zaś świeciły krwawą poświatą. Pierwszy raz Amanda spotkała się z czymś takim. Wt, 16 X 2007, hotel Hilton NY 19:20 „Obecnie mieszkam w hotelu”... ta fraza niezupełnie odpowiadała rzeczywistości. Obecnie Richard mieszkał w luksusowym apartamencie, w hotelu Hilton. Bycie bogatym prawnikiem powiązanym z śmietanką polityczną miasta, ma swoje zalety. Sam apartament hotelowy robił olbrzymie wrażenie... przy takich luksusach, nie dziwiło Vi, że Richard dość spokojnie podchodzi do sprawy włamania. O tym, że przeprowadził się tutaj z mieszkania, świadczyły kartonowe pudła. - Moje małe tymczasowe królestwo, moja jaskinia smoka do której właśnie zwabiłem piękną dziewicę.- rzekł żartobliwie Watkins zamykając za Vivianne drzwi. Wziął delikatnie dłoń Vi i poprowadził ją do salonu w którym stał chłodzony szampan...przypadek? - Usiądź proszę.- rzekł do dziewczyny, otworzył szampana i nalał do dwóch kieliszków, mówiąc.- Napij się. Jeden z lepszych roczników. Gdy Vi się rozgościła, Richard rzekł.- Pamiętnik jest w jednym z tych pudeł, które minęliśmy, więc ty się rozgość, a ja go tymczasem poszukam. Richard wrócił po kilkunastu minutach z niedużym brulionem. Usiadł blisko Vi, bardzo blisko... tak, że poczuła ona zapach jego wody kolońskiej. Nie tylko więc szukał brulionu, ale i przy okazji się odświeżył. Mowa ciała mężczyzny, była dla Vi bardzo czytelna. Niewątpliwie panna Henderson bardzo się podobała Watkinsowi i budziła w nim pożądanie. Cóż... było to normalne podświadome zachowanie, z którego Richard nie zdawał sobie w pełni sprawy. Niewątpliwie liczył na okazję, do paru namiętnych pocałunków i być może czegoś więcej... Było jednak coś jeszcze. Ta cała szarmanckość z jaką ją traktował, mówiła pannie Henderson, że Watkinsowi bardzo zależy na tej znajomości i nie chodzi tu o jednorazowe zaciągnięcie jej do łóżka. Przed tak wytrawną psycholog jak Vi mężczyźni nie mają zbyt wielu sekretów. Sam pamiętnik zawierał kilkanaście przepisanych fragmentów, w języku którego nie znała. I nieudolne tłumaczenie opierające się na terminach kucharskich, matematycznych i religijnych. Po stronie trzymanego przez Vi notatnika Richard przesuwał palcem mówiąc.- Mój praprzodek pisał po starofrancusku ten tekst, ale bezpośrednie przetłumaczenie tworzy pozbawiony sensu bełkot. Ojciec uważał, że jest on napisany szyfrem i zawiera wskazówki co do skarbu jednego z francuskich hrabiów zabitych podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Jak był na studiach, próbował złamać szyfr...bez powodzenia. Spojrzał Vi prosto w oczy mówiąc.- Nie sądziłem, że pociągają cię takie sprawy jak kryptologia. Jesteś kobietą pełną niespodzianek, fascynującą. Zbliżył swą twarz do jej twarzy z niewątpliwym zamiarem pocałowania Vi. O ile mu na to pozwoli. W razie niepowodzenia zapewne uda, że nic się nie stało... __________________ I don't really care what you're going to do. I'm GM not your nanny. Ostatnio edytowane przez abishai : 22-02-2010 o 23:08.