SWAT

W tym plecaku może być coś ciekawego.
Cyrus pochylił się nad bielejącym szkieletem, który cały czas miał na sobie plecak. Chwycił torbę i uniósł w górę. Szkielet rozsypał się. Cyrus widząc spadające na podłogę kości, zamyślił się.
Jeżeli Bóg istnieje, mam nadzieję że mi to wybaczy, lecz chłopie, to i tak tobie się na nic nie przyda.
Chwila słabości dużo kosztowała. Nagle usłyszał:
- Cyrus! Uważaj!
Zaczął się po woli obracać na pięcie mówiąc:
- Co do ku...
Nagle poczuł silne uderzenie w plecy. Legł jak długi wypuszczając z rąk zdobyty przed chwilą plecak. Okulary i czapka upadły trochę bliżej. Sekundy później poczuł wchodzące w jego plecy ostre szpony oraz zęby. Zasyczał z bólu. Próbował się odwrócić na plecy, a gdy mu się to w końcu udało, trzymał Plugera za łapy aby nie mógł zadać dalszych obrażeń. W tym czasie jego uszu doszły głośne dźwięki wypadku dochodzące z zewnątrz.
Kilka sekund później usłyszał strzały, po czym nagle osunęło się na niego bezwładne ciało Plugera.
- Dzięki Jack. Zabierajmy się szybko z tej wieży, za nim przylecą następne gargulce. Chyba potrzebuję bandaża...
Cyrus podniósł się i sprawdził swoje rany. Podrapane plecy i ugryzienie w ramię. Nie widział nigdy jak ktoś się zaraża wirusem, ale był pewien że na pewno nie chodzi o drogi płciowe. Popatrzył na dość szybko ropiejące ugryzienie.
Kurwa! Kurwa! Kurwa! Ile czasu mi zostało... ile czasu... Lepiej żeby ten pierdolony medyk się na coś przydał... - lecz jego twarz nadal miały wyraz, jakby nic się nie stało.
Szybko zebrał leżącą dookoła broń i ekwipunek poprzedniej wyprawy. Założył ponownie czapkę i okulary.
- Miej oczy dookoła głowy Jack.
Zaczął powoli schodzić pochylnią w dół z karabinami i plecakami w lewej ręce, w drugiej trzymał M249, gotowy do plucia ołowiem w każdego napotkanego zombiaka czy też w bardziej ludzkiego wroga.

 

__________________
Po prostu być, iść tam gdzie masz iść.
Po prostu być, urzeczywistniać sny.
Po prostu być, żyć tak jak chcesz żyć.
Po prostu być, po prostu być.