Krok w przód…
Siedziba „cérébral” francuskiej policji ulokowana jest w Av Bosqet, jest to skromnie wyglądająca dwupiętrowa parcela z prostym dachem. Chowa cię starannie między dziesiątkami tak wyglądających budynków. W środku jednak różni się całkowicie od pozostałych mieszkań. Parter dla niepoznaki przerobiony jest w ‘hol gościnny’. Wchodząc po schodach i przechodząc przez drzwi staje się w zupełnie innym świecie. Surowe ściany tynkowe, proste jarzeniowe lampy na sufitach – zupełnie nie francuski styl. Na środku biurko przy którym siedzi sekretarka. Za biurkiem są następne drzwi. Pokój numer 10, w nim główna siedziba. Dwie kanapy stojące naprzeciw siebie, pomiędzy nimi stolik. Na zachodniej ścianie lustro weneckie dające widok na pracownie informatyczną. Po przeciwnej stronie kolejne drzwi prowadzące na schody. Ów schody zaś prowadzą do sypialń i toalet. Na piętrze są trzy 2-u osobowe pokoje. A każdym toaleta, wanna i prysznic. Widok z okna jest zwyczajny, ulice miasta mody. Nic ciekawego. Kilka sklepów, mały ruch samochodów.
***
Siedzicie w głównym pomieszczeniu sali, nieznajomi patrzycie po sobie badając wasze zachowanie. Nałóg w pracy detektywa. Ściany pomieszczenia są białe, na stole leżą trzy telefony i komputer. Sekretarka która was tu wprowadziła przyniosła każdemu kawę i położyła na stole kilka ciastek. Skromny poczęstunek, zwłaszcza, że każdy jest na nogach od piątej rano.
Siedem, pełnych godzin, w czasie których zapoznawano was ze sprawą.
-Witajcie – głos wydobył się z głośnika nowego komputera stojącego przed świeżym oddziałem detektywów – rozumiem że się jeszcze nie znacie, a więc przedstawię was sobie. Liroy Casey, Thierry Ramar oraz Emmanuel Murrell – Pierwszy mężczyzna był średniego wzrostu, siwy, odziany w marynark. Thierry zaś był zupełnie inny, młodszy. Kasztanowe loki opadające do ramion okalają pociągłą twarz porośniętą lekkim, zadziornie wyglądającym zarostem. Na końcu był najmłodszy z nich, Emanuel, wysoki i szczupły mężczyzna o ciemnobrązowych, zaczesanych do tyłu włosach. Ubiera się różnorodnie, lubi eksperymentować z ciuchami, ale najbardziej lubi nosić jeansy, sportową marynarkę i koszulę, wszystko w ciemnych kolorach.
-Ja jestem… po prostu voix, nie jestem ani waszym zwierzchnikiem ani szefem. Odpowiadam tylko za to byście mieli dostęp do wszelkich informacji. Wszystkie dowody leżą w kopercie na stole. Znajduje się w nich wszystko czego dowiedzieli się policjanci. Wstępnie nie ma podejrzanych, wykluczono samobójstwo. Zresztą wszelkie informacje macie…
Treść dokumentów:
Zdjęcia:
1) Zdjęcie ciała mężczyzny w podeszłym wieku leżącego na podłodze w kałuży krwi, na twarzy widnieje grymas bólu. Mężczyzna jest łysy, wygląda na około osiemdziesiąt lat.
2) Zdjęcie przedstawiające tą samą scenę zrobione z drugiej strony.
3) Zdjęcie noża leżącego obok ciała. Był to typowy ‘tasak’ do mięsa.
4) Zdjęcie tego samego ciała w kostnicy. Widać na nim dwa nacięcia na plecach. Długie i proste. Pierwsze ciągnące się od lewej łopatki aż po sam krzyż. Drugie mniej więcej w połowie pleców w linii pionowej.
5) Zdjęcie pokazuje rozcięcie wzdłuż szyi. Równe i perfekcyjne.
Autopsja: (Przez dr. Medycyny sądowej Igora Wegn)
Do zgonu doszło między 20:15 a 20:45. Napastnik zadał najpierw dwa cięcia w plecy ofiary a następnie wykonał cięcie na gardle. Ofiara umarła po około minucie od zadania trzeciego cięcia. Wyklucza się samobójstwo, wykonanie takich nacięć przez człowieka nie jest możliwe.
Zeznania(Gości których nie było na sali bankietowej w czasie popełnienia zbrodni)
Elizabeth Quin, tancerka z Angielskiej szkoły tańca w Londynie:
‘Byłam wówczas w damskiej toalecie, po drugiej stronie korytarza. Wypiłam zbyt dużo alkoholu i zmuszona byłam ochłodzić twarz oraz skorzystać z toalety, kiedy wróciłam na sale wszyscy się dobrze bawili”
Edward Kolins, tancerz irlandzkiego pochodzenia:
‘Wyszedłem zadzwonić, moja matka miała atak serca. Od godziny 20;00 rozmawiałem przez telefon (godzina wykonania połączenia w jego telefonie; 20;01 do 21:00”
Theodor Poussin, brat Franciszka, jeden z Jurorów
‘Czyż pan oszalał! Teraz pytać o takie rzeczy…débile (po tym przestaliśmy naciskać ponieważ stan świadka pogorszył się i dostał on napadu duszności)”
Olivier Debruski, redaktor LeDanse oraz critique konkursów tańca.
‘Proszę pana. O tej że godzinie, jak by nie było… siedziałem na schodach prowadzących na drugie piętro. Przeszedł obok mnie pan Poussin, młodszy. Był zatroskany. Ja zaś sporządzałem i poprawiałem notatki. Jak się później okazało, niepotrzebne. Artykuł napisać miałem w całości pod temat zbrodni, taniec straciła znaczeniu”
-Z gości nie dało się
wczoraj nic więcej wyciągnąć - powiedział voix. Ale w każdej chwili mogę ustalić kolejne terminy przesłuchań. Panowie, liczę na sukces. Francuskie jednostki nie są najwyżej cenione na świecie. Dostajecie od rządu najwyższą przepustkę. Tak zwaną licencje presidium. Daje wam ona niemal całkowitą swobodę działań, jesteście organem ścigania i sądzenia. Jednak, jeżeli w waszych szeregach nie będzie stu procentowej pewności wasz wyrok zostanie skierowany do sądu… a wiecie jak ów sądy działają.
Liroy
Przyglądając się zdjęciom zauważasz pewien drobiazg. Szyja mężczyzny ma blady ślad, jednakże nie jesteś w stanie patrząc na zdjęcie określić co może być tego powodem.