No cóż... ja się troszeczkę potłumaczę, bo z Astrią to mnie ten... no... zwyczajnie poniosło z odgrywaniem. Choć żadną postacią nie grało mi się tak dobrze jak tą - niesamowicie się wczułam i nie żałuję (choć chyba powinnam, bo nie dość, że olałam główny wątek, to jeszcze pociągnęłam za sobą dwóch graczy). Czasem trzeba sobie pofolgować
Ale na swoją obronę powiem, że miałam szczerą chęć w hospicjum uspokoić już Astriatę - co mam nadzieję widać w ostatnim poście - tyle że nie zdążyłam
Szczerze mówiąc informacja o zakończeniu sesji spadła na mnie trochę jak grom z jasnego nieba - takie rzeczy się mówi wcześniej
