| Cyrus zaraz po uderzeniu, uderzył głową o fotel. W głowie strasznie mu szumiało i nie słyszał dobiegających do jego uszów głosów. Ale coś się działo, bo czuł, że ktoś się porusza. Że coś się dzieje. Coś bardzo niefajnego.
Pierwsze co zauważył to lecącego po towarzysza, gościa z rozbitego busa.
Następnie wyskakujących z wozu jego towarzyszy i ustawiających się w formację bojową, jeśli to można było w ogóle tak nazwać.
- Osłaniać tamtych idiotów! - wrzasnął.
Szum w głowie ustępował, a zombiaki które się właśnie wylały przez dziurę w ogrodzeniu, nieustępliwie parły do przodu.
Gnojki się przedrą! Nie zdążą! - rozpaczała podświadomość żołnierza.
Wyskoczył również z pojazdu i przeskoczył susem na fotel kierowcy.
- Maks! Wskakuj na tył! - krzyknął na towarzysza.
Następnie kilka krotnie próbował przekręcić kluczyk w stacyjce.
Po kilku próbach odpalenia, pojazd ruszył powoli do tyłu. Potem Cyrus dał delikatnie pierwszy bieg i gaz. Znalazł się obok dwóch ludzi z busa, którzy cudem przeżyli.
- SZYBKO JEBAŃCE! DO SAMOCHODU!
__________________
Po prostu być, iść tam gdzie masz iść.
Po prostu być, urzeczywistniać sny.
Po prostu być, żyć tak jak chcesz żyć.
Po prostu być, po prostu być. |