| Słowa Dantego przebrzmiały i nagle w koło zapadła cisza. Wszyscy zamarli wpatrując się w obydwu brujah, czekając dalszej reakcji. Giordano wciąż się uśmiechał ironicznie nie odrywając wzroku od oczu Cykady, którą to wypowiedź Dantego zatrzymała przed wypowiedzeniem własnej kwestii. Każdy grał tu jakąś rolę. Każdy miał do wypowiedzenia z dawna już przypisane mu słowa. Niczym w antycznej tragedii. Scena została już przygotowana, wszyscy artyści wypowiedzieli już swoje słowa, chór czeka na niego - Giordana by skomentować to wszystko mętnym szumem szeptów i zduszonych westchnień. Pora już! Czas zagrać co mu dano do zagrania.
- Wybacz pani. - Mówiąc począł się skłaniać głęboko przed pierwszą pośród gangreli. - Wybacz, powrócimy do tej rozmowy lecz pierwej muszę...
Urwał w pół słowa, a świat zapłonął szkarłatem. Wszystko zdawało się toczyć wolno niczym we śnie szaleńca o podmorskich głębinach. Jedynie Giordano czuł i myślał dość szybko. Przywódca może być jeden. W świecie drapieżców nie ma miejsca na niedopowiedzenia. Słuchaj lub giń - szepcze mu głos warkliwy głos bestii. Życiodajna krew poczęła szybciej krążyć w jego ciele napełniając martwe mięśnie nowa siłą i chyżością. Był szybki jak myśl i tak samo pewny.
W jednym płynnym ruchu, którego szybkość rozmyła jego sylwetkę i kształt, Giordano poderwał się z głębokiego ukłonu, a jego dłoń przecięła powietrze sycząc niczym strzała. Wszystko zamarło w jednej chwili, jakby cały świat czekał w napięciu.
__________________
"Co będziemy dzisiaj robić Sarumanie?"
"To co zwykle Pinki - podbijać świat..." by Marrrt |