| Mimo szarżujących Elizyjczyków Abdul wykazał się sielskim spokojem, zupełnie jakby wierzył, że moc sił które nim kierują wystarczy by ochronić go przed każdym działaniem natrętnych podróżników, którzy najwyraźniej nie chcieli podporządkować się roli jaka została dla nich napisana w wielkim planie. Nieskończona moc sprzyjała mu i tym razem, bowiem jego słowa usadziły sziepaczy na miejscu. Jedynie Wiedźmiarz z uporem godnym większej sprawy nie dawał za wygraną, tylko drążył w murze słów Abdula:
- A zatem przyznajesz się, że znasz moje sny? Zastanówcie się bracia Elizyjczycy... - tu znowu skierował swe słowa do kompanii -... kim musi być istota, która jest w stanie odgadnąć komu śnił się koszmar i co jest jego treścią? Ta istota czyta w waszych myślach, znajdując lęki i wątpliwości, zmusza was do posłuszeństwa. Jeśli jej nie powstrzymamy wielu niewinnych ucierpi w wyniku jej knowań. - kontynuował płomienną przemowę.
- Ty zaś Abdulu jesteś aresztowany, ty i twoi ludzie macie rzucić broń i przygotować się do spętania. Zostaniecie oddani w ręce Egzorcystów, którzy oczyszczą wasze ciała i uwolnią duszę z demonów, które na siebie sprowadziliście. Jeśli nie boicie się prawdy, róbcie co mówię. - rozkazał Abdulowi i jego świcie, podświadomie czując, że Abdul nawet w obliczu ultimatum będzie miał dużo do powiedzenia. |