| Max już odwrócił się i zaczął podążać w kierunku karczmy gdy nagle usłyszał jakiś nagły ruch za plecami. Odwrócił się akurat w czas by ujrzeć szarżującego Grzecznego. Sam również się odwrócił przeklinając tego idiotę. Tupik jednak poparł go w jego wysiłkach więc i Maxowi nie pozostawało nic innego. Wolał jednak przemyśleć poszczególne posunięcia przed ich wykonaniem. Stał więc w miejscu gdy zaczęła się walka. Dwóch ludzi i krasnolud sprawnie jak dotąd radzili sobie z wyrzynaniem szeregów przeciwnika. Niziołek z góry wprowadzał dodatkowe zamieszanie, zarówno zrzucając na wroga kwas jak i zarzucając go propozycjami. Wszyscy dążyli w kierunku Krogulca, który już tak się zirytował że za głowę Grzecznego dawał 100 koron. Liczebniejsza banda okrążała już jego towarzyszy. Sytuacja szybko stawała się coraz gorsza. Widział Ingrid dołączająca do reszty, powalającą dwóch oprychów i znikającą w tłumie walczących. Przeanalizowawszy sytuację Max podjął błyskawiczną decyzję. Nie mógł bardzo pomóc w walce bezpośredniej. Skoro uczciwie zapewne przegrają to należy spróbować nieuczciwych metod. Skoncentrował się i spróbował zaczerpnąć energii z wiatrów magii. Jeżeli uda mu się zebrać dość energii to przywoła błędne ogniki i skieruje je w kierunku przeciwnika. Jeżeli nakieruje je na twarze, a zwłaszcza oczy, przeciwników to uzyska dobry efekt. Może zdoła zapewnić niewielką przewagę w walce swoim towarzyszom. Nie miał co prawda składniku czaru, ale rzucanie zaklęcia jest też możliwe bez niego. Trudniejsze, ale możliwe. Max skoncentrował się w pełni na splataniu magii. Słyszał wołanie Ingrid, ale nie mógł na nie odpowiedzieć. Był w pełni skupiony. I pewny że ta sprawa nie będzie miała szczęśliwego zakończenia. Musiał tylko trzymać się z dala od walki. Jeżeli czar mu się jednak nie powiedzie... będzie musiał zaatakować. Ale powiedzie mu się... musi.
__________________
Najczęstszy ludzki błąd - nie przewidzieć burzy w piękny czas.
Niccolo Machiavelli |