| Luca Scaloni
- ... Alessio nie żyje!
Przez krótką chwilę po tych słowach nie słychać było w Brackiej nawet szelestu upadającej kartki, aby już kilku uderzeniach serca rumor kilkunastu przesuwających się w jedno miejsce osób wybił się ponad wszystko aby ponownie zakończyć się ciszą.
Wianuszek mężczyzn którzy stanęli dookoła Alessia trwał nieruchomo niczym kamienną krąg. Nie tylko członkowie rodziny, obsługa karczmy, ale też ci z nielicznych gości jacy zostali w Brackiej a znali jej barmana patrzyła teraz na leżące bez ducha ciało młodego mężczyzny. Nikt nie wiedział co powiedzieć, lub czy wypada wręcz jakkolwiek zareagować...
Luca pierwszy wyrwał się z szoku i postąpił dwa kroki w stronę brata. Uklęknięcie przy ciele było dla niego trudne, wzięcie w dłonie bezwładnej głowy graniczyło już z prawdziwym wysiłkiem.
Widział śmierć nie raz, tak samo jak nie raz sam ją zadawał, to, że tego nie lubił nie miało teraz znaczenia, ludzie ginęli a wojnach, w skutek chorób, w zamachach, bójkach, wypadkach. Ten którego kochał braterską miłością, a teraz przytulał do piersi padł jednak ofiarą przypadkowego strzału, który mógł równie dobrze trafić kogokolwiek innego w całej karczmie. Paskudna i bezsensowna śmierć. Najgorsze w tym wszystkim jednak, że trafiło na członka rodziny a to oznaczało, że Scaloni nie mogą po prostu zostawić tej sprawy jako nieszczęśliwego efektu napadu i żaden z nich nie spocznie póki odpowiedzialny za śmierć ich brata nie odpowie przy najmniej tym samym.
Nawet gdyby musieli ryzykować wszystko co mają, rachunki muszą zostać wyrównane.
Oni stracili brata, więc i zabójca nim straci życie będzie patrzył na śmierć swojego, na śmierć całego rodzeństwa, ojca oraz matki, dzieci jeśli je posiada, lub tych które kocha a dzieci mu jeszcze nie dały, bliższych i dalszych krewnych, a w końcu tych, którzy postanowią stanąć na drodze pomiędzy Scalonimi a sprawiedliwością... |